ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ 2014

Το φως είναι ένα από τα πρώτα σημαντικά στοιχεία που συναντάμε στην Αγία Γραφή και συχνά επανέρχεται σ’ αυτήν ως μία πραγματικότητα και ως ένα σύμβολο.  Δεν είναι χωρίς λόγο, ούτε τυχαίο,  που  το φως ήταν το πρώτο έργο που δημιούργησε ο Θεός. 

Στην δεύτερη παράγραφο του πρώτου Βιβλίου της Αγίας Γραφής, στο Βιβλίο της Γένεσης, διαβάζουμε: «Τότε είπε ο Θεός: «Να γίνει το φως και έγινε». (Γεν.1,3-5).  Στο Βιβλίο των ψαλμών ο ψαλμωδός εκφράζει την πίστη του στο Θεό λέγοντας:  «Ο Κύριος είναι το φως μου και η σωτηρία, ποιόν θα φοβηθώ; (Ψαλμός 28,1). Και ο Προφήτης Ησαΐας γράφει: «Σήκω Ιερουσαλήμ, ξαναντύσου το φως, διότι έρχεται το φως σου και η δόξα του Κυρίου θα λάμψει πάνω σου» (Ησαΐας 60,1). Δεν πρέπει λοιπόν να μας εντυπωσιάζει το γεγονός ότι ο Ευαγγελιστής Ιωάννης συχνά αναφέρεται στο σύμβολο του φωτός. Ήδη στον πρόλογο του Ευαγγελίου του γράφει: “Σ’ εκείνον ήταν η ζωή, και η ζωή ήταν το φως  των ανθρώπων, το φως έλαμψε μέσα στο σκοτάδι του κόσμου, αλλά το σκοτάδι δεν το δέχτηκε.” (Ιωάν.1,4-5). Το φως είναι αυτό που διώχνει το σκοτάδι, διώχνει το φόβο, δίνει ένα προσανατολισμό και επιτρέπει  να  δει κανείς  τον προορισμό και το δρόμο που οδηγεί στο συγκεκριμένο τέρμα της διαδρομής. Χωρίς φως δεν υπάρχει ζωή. Ούτε στον άνθρωπο, ούτε στα ζώα, ούτε στα φυτά. 

Ο Ιησούς μας είπε «εγώ είμαι το Φως, η Αλήθεια και η Ζωή. Είναι το Φως εκ Φωτός, είναι η Ζωή διότι όλα έγιναν μέσω αυτού και από όσα έγιναν τίποτε χωρίς αυτόν δεν έγινε. Ο ίδιος μας είπε «εγώ είμαι το φως του κόσμου, όπως με ακολουθεί δεν πλανιέται στο σκοτάδι, αλλά έχει το φως που οδηγεί στη ζωή».
Η διήγηση της  θεραπείας του τυφλού φέρνει στην επιφάνεια  το γεγονός ότι ο Ιησούς πράγματι είναι «το φως του κόσμου». Λίγο πριν ακούσαμε τον Ιησού να  λέει σε όσους τον ακολουθούσαν τη στιγμή που συνάντησε το τυφλό εκ γενετής: «όσο είμαι σ’ αυτόν τον κόσμο, είμαι το φως για τον κόσμο». (στίχος  5, βλέπε και  8, 12).

Η ερώτηση των μαθητών του Ιησού: ποιος αμάρτησε αυτός ή οι γονείς του για να γεννηθεί τυφλός» είναι η ερώτηση που πολλές φορές κάνουν οι άνθρωποι σε παρόμοιες περιπτώσεις, όχι μόνο στην εποχή του Ιησού αλλά και σήμερα ακόμη. Ίσως και δική μας ερώτηση μπροστά στο κακό που συναντάμε στη ζωή μας.
Βλέποντας το κακό γύρω μας,  ψάχνουμε την αιτία  και θέλουμε να βρούμε τον ένοχο.
Ο Ιησούς  δεν αποδίδει ευθύνη ούτε στους γονείς του τυφλού ούτε στον ίδιο τον τυφλό. Για δεν έχει σημασία το ποιος φταίει για το κακό που υπάρχει στον κόσμο αλλά το γεγονός ότι υπάρχει και επομένως πρέπει να φύγει.
Ο  Θεός δημιούργησε μόνο το καλό. Ο ιερός συγγραφέας του Βιβλίου της Γενέσεως μετά από τη δημιουργία κάθε πλάσματος σημειώνει: και ο Θεός είδε ότι ήταν καλό». 

Ο Χριστός ήλθε  ως φως  που λάμπει και διώχνει το σκοτάδι, το σκοτάδι της απιστίας, της θρησκευτικής αδιαφορίας, της αδικίας, του μίσους, του εγωισμού και της εσωστρέφειας.
Αν παραμένουμε ενωμένοι με το Χριστό βαδίζουμε στο φως ζούμε μες τη χαρά. Η πορεία της Τεσσαρακοστής  που κάνουμε  ως Εκκλησία μας φέρνει  κάθε Κυριακή όλο και πιο κοντά, στο φως της Αναστάσεως, στο Πάσχα του Κυρίου και μας βοηθά να ανακαλύψουμε και να συνειδητοποιήσουμε  το Βάπτισμά μας και τηρήσουμε τις υποσχέσεις που κάθε χρόνο ανανεώνουμε τη νύκτα του Πάσχα.

Σήμερα ο Κύριος μαζί με την θεραπεία του εκ γενετής τυφλού προτίθεται να  θεραπεύει και τη δική μας τυφλότητα. Μας χαρίζει το φως του λόγου του και της παρουσίας του για να τον αναγνωρίσουμε και να τον ακολουθήσουμε.
Αδελφοί μου και αδελφές μου στο λίγο ακόμη καιρό που μένει μέχρι τη νύκτα του Πάσχα ας ζητήσουμε το Φως του Χριστού να φωτίσει την καρδιά μας για να δούμε τι είναι αυτό που εμποδίζει το φως του Χριστού να λάμψει πάνω μας.
Ας επωφεληθείτε από τις ιερές Ακολουθίες της Τεσσαρακοστής, της Θείας Λειτουργίας, της Ακολουθίας του δρόμου του Σταυρού, του Στέκει Μάνα είναι ευκαιρίες να ακούσομε το λόγο του Θεού και να τον μελετήσουμε. Είναι οι οδηγίες που μας δίνει για να προετοιμαστούμε κατάλληλα για την τέλεση της ανάμνησης των γεγονότων της σωτηρίας μας. Χωρίς προετοιμασία δεν μπορούμε να εορτάσουμε σωστά το Πάσχα. Μην πάμε στους Ναούς στην κατάσταση που μπήκαμε πέρσι, ας ζητήσουμε τη χάρη του Θεού. Μη συγχωρούμε μόνοι μας τον εαυτό μας. Ο Κύριος μας έχει υποδείξει τον τρόπο της συμφιλίωσης με τον Θεό και τον πλησίον, έχει δώσει στην Εκκλησία του ένα Μυστήριο, όχι για να το διαφυλάξει ως ενθύμιο αλλά για να μεταδίδει μέσω αυτού την άπειρη ευσπλαχνία του Θεού. Ο Κύριος είναι πάντα δίπλα μας και μας επαναλαμβάνει όπως τότε στον τυφλό: «πήγαινε να νιφτείς  στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ». Ακούστε τι λέει πιο κάτω ο ευαγγελιστής: «Ξεκίνησε λοιπόν ο άνθρωπος πήγε και νίφτηκε  και όταν γύρισε πίσω έβλεπε»

Ο κάθε Ναός έχει αδελφοί μου και αδελφές μου εκτός από την κολυμβήθρα του Βαπτιστηρίου στην οποία εισερχόμαστε μία και μόνη φορά, και την κολυμβήθρα του εξομολογητήριο το οποίο οφείλουμε να εισερχόμαστε κάθε φορά που η αμαρτία μας τυφλώνει.

Ας πάρουμε αυτές τις ημέρες το δρόμο που οδηγεί σ’ αυτό, για να  ζητήσουμε από τον Κύριο τη θεραπεία της τυφλότητάς μας που μας δημιουργεί η αμαρτία μας και να χαρούμε όλοι μαζί μέσα στο Φως της Αναστάσεως του Χριστού. Αμήν. 

Δείτε περισσότερα εδώ....