11 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΛΟΥΡΔΗΣ

 

Το προσκύνημα της Λούρδης με πάνω από 5 εκατομμύρια προσκυνητές ετησίως αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους τόπους ευλάβειας καθώς επίσης και τις πιο φημισμένες εμφανίσεις της Αειπαρθένου Μαρίας στην ιστορία. Αυτές οι εμφανίσεις πραγματοποιήθηκαν το έτος 1858 και πρωταγωνιστής τους ήταν ένα δεκατετράχρονο κορίτσι ονόματι Βερναδέτη. 

Η Θεοτόκος εμφανίστηκε δεκαοχτώ φορές σε μια σπηλιά κοντά στον ποταμό Gave. Μίλησε με τη Βερναδέτη στην τοπική διάλεκτο, της υπέδειξε ένα σημείο όπου εάν έσκαβε με τα χέρια θα έβρισκε μια πηγή νερού που το άγγιγμα του θα προκαλούσε πολλά θαύματα. Σημαντική στιγμή αποτέλεσε η εμφάνιση της 25^ης Μαρτίου, ημέρα του Ευαγγελισμού, όταν στις επίμονες ερωτήσεις της Βερναδέτης η Παρθένος της είπε πως είναι η Αμίαντη Σύλληψη, επιβεβαιώνοντας με αυτό τον τρόπο το Δόγμα που ο 

Πάπας Πίος 9^ος είναι ανακηρύξει στις 8 Δεκεμβρίου 1854.

 

Ποια ήταν όμως η Βερναδέτη Συμπιρού; 

Ήταν ένα κορίτσι ευγενικό, ευαίσθητο, φιλάσθενο, που μεγάλωνε σε μια φτωχή οικογένεια, που τον καιρό των εμφανίσεων ζούσε σε ένα μέρος υγρό και ανθυγιεινό. Τόσο ανθυγιεινό που, ακόμα και τις φυλακές που υπήρχαν εκεί θεωρήθηκε ότι θα ήταν καλύτερο να τις εγκαταλείψουν αφού ήταν τόσο αφιλόξενο ακόμα και για τους κατάδικους.

Ό,τι συνέβη στη Λούρδη το γνωρίζουμε από τις λεπτομερείς περιγραφές που έδωσε η Βερναδέτη ενώπιον της ειδικής Επιτροπής που είχε ορίσει η Επισκοπή με σκοπό να ερευνήσει τα γεγονότα.    

Όλα ξεκίνησαν εκείνη την Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου του 1858, όταν η Βερναδέτη μαζί με την αδελφή της και μια φίλη της πήγε να μαζέψει ξερά κλαδιά κατά μήκος της κοίτης του ποταμού Gavede Pau. Τα παιδιά, περπατούσαν κοντά στην όχθη του ποταμού, όταν έφτασαν μπροστά σε μια σπηλιά από την οποία τα χώριζε ένα μικρό κανάλι. Τα δύο κορίτσια διέσχισαν τα παγωμένα νερά χωρίς ενδοιασμό, αλλά η Βερναδέτη αντιθέτως δίσταζε λόγω της ευάλωτης υγείας της. Κάποια στιγμή την προσοχή της απόσπασε ο θόρυβος μιας ριπής αέρα. Ενστικτωδώς στράφηκε προς κάποια δέντρα νομίζοντας πως ο θόρυβος ερχόταν από εκεί όμως αντιλήφθηκε ότι τα δέντρα ήταν τελείως ακίνητα. Ένας δεύτερος θόρυβος ακολούθησε και κατάλαβε πως προέρχεται από το θάμνο που βρισκόταν στη σπηλιά. Τότε η κοπέλα είδε μια λευκή μορφή που έμοιαζε με γυναίκα. Της έκανε νεύμα να πλησιάσει όμως το κορίτσι δεν είχε το θάρρος. 

Έκπληκτο και αναστατωμένο το κορίτσι, δεν ήξερε τι να κάνει. Η Βερναδέτη έτριβε επανειλημμένα τα μάτια της, νομίζοντας ότι είχε ψευδαισθήσεις, αλλά η κυρία ήταν πάντα εκεί, μπροστά από το βλέμμα της. Μια έμπνευση την έκανε να πιάσει από την τσέπη της το Άγιο Ροδαρίο αρχίζοντας να το απαγγέλει ... και τότε η κυρία ενώθηκε στην προσευχή της. Στο τέλος του Ροδαρίου η οπτασία εξαφανίστηκε.

Τα άλλα δύο κορίτσια δεν αντιλήφθηκα απολύτως τίποτα. Η Βερναδέτη ρώτησε αν είδα αλλά η απάντηση ήταν αρνητική. Στο δρόμο για την επιστροφή η Βερναδέτη είπε κάτι στην αδελφή της και το ίδιο έκανε το βράδυ με τη μητέρα της, η οποία όμως, προσπάθησε να πείσει το κορίτσι πως είχε πέσει θύμα των ψευδαισθήσεών της, ενώ της παρήγγειλε να μην επιστρέψει στο σπήλαιο. Εν τω μεταξύ η αδελφή της Βερναδέτης δεν κράτησε το μυστικό που είχε ήδη διαδώσει σε αρκετές φίλες τους. Έτσι, πολύ σύντομα αρκετός κόσμους γνώριζε αυτό είχε δει η Βερναδέτη.

Την Κυριακή 14 Φεβρουαρίου, κάποιες συνομήλικες της ζήτησαν να επιστρέψουν μαζί στο σπήλαιο της εμφανίσεως. Εκείνη αρνήθηκε ώστε να μην παρακούσει τη μητέρα της, όμως οι κοπέλες μίλησαν μαζί με τη μητέρα της και εκείνη το επέτρεψε. Μέσα της όμως η Βερναδέτη φοβόταν, σκεπτόμενη πως όλο αυτό ίσως να προέρχεται από κακόβουλα πνεύματα. Έτρεξε, λοιπόν, στην Εκκλησία και πήρε μαζί της λίγο αγιασμό. Όταν έφτασε στο σπήλαιο μια νέα οπτασία πραγματοποιήθηκε. Τρεις φορές ράντισε με το αγίασμα το σπήλαιο και η κυρία χαμογέλασε γλυκά. Τότε η Βερναδέτη πήρε το Ροδάριο από την τσέπη της και άρχισε να προσεύχεται.

Στις 18 Φεβρουαρίου η οπτασία ζήτησε από τη Βερναδέτη να έρχεται στο σπήλαιο για τις επόμενες δεκαπέντε ημέρες. Της συνέστησε, επίσης, να πάει να πει στους ιερείς να κτίσουν μια εκκλησία στο τόπο των εμφανίσεων. Η Βερναδέτη τήρησε την υποχρέωση της.

Στις 24 και 25 Φεβρουαρίου η Κυρία κάλεσε την Βερναδέτη να τρώει χόρτα, να προβαίνει σε κινήσεις απονέκρωσης και μετάνοιας και της παρήγγειλε να σκάψει με τα χέρια της στην αριστερή πλευρά του σπηλαίου. Εκεί η κοπελίτσα βρήκε νερό, η Κυρία της ζήτησε να πιεί και εκείνη υπάκουσε. 

Στις 25 Μαρτίου η Κυρία αποκάλυψε επιτέλους το όνομά της. Η οπτασία ήταν ακίνητη, σταθερή, όπως ακριβώς απεικονίζεται στη θαυματουργή μεντάλια της Αγίας Κατερίνας Λαμπουρέ. Η Κυρία, ύψωσε τα χέρια της μέχρι το ύψος του στέρνου, τα ένωσε, έστρεψε το βλέμμα προς τον ουρανό και είπε: «Εγώ είμαι η Αμίαντη Σύλληψη». Η Παναγία υποσχέθηκε στη Βερναδέτη ευτυχία, αλλά όχι σε τούτο τον κόσμο.

Η Βερναδέτη έζησε ως μοναχή στη Νεβέρ, ακολουθώντας έναν αυστηρό βίο μετάνοιας και προσευχής σύμφωνα με τις υποδείξεις που είχε δεχτεί στο σπήλαιο. Πέθανε στις 16 Απριλίου 1878 σε ηλικία 33 ετών. Η μακαριονυμία της πραγματοποιήθηκε το 1925 και η αγιονυμία της το 1933. Οι εμφανίσεις της Λούρδης έγιναν επισήμως αποδεκτές από τον επίσκοπο της Ταρμπ στις 18 Φεβρουαρίου 1862. Λίγο αργότερα κτίστηκε μια μεγάλη Εκκλησία όπως είχε ζητήσει η Θεοτόκος.

Η Λούρδη έγινε ένας από τους πλέον δημοφιλής τόπους λατρείας της Παναγίας. Σε ένα ειδικό γραφείο (le Bureau médical) έχει ανατεθεί η επιστημονική έρευνα και επιβεβαίωση των περιπτώσεων των θεραπειών που από πολύ νωρίς άρχισαν να παρουσιάζονται. Μέχρι τώρα έχουν αναγνωριστεί περίπου εβδομήντα θαύματα στην πραγματικότητα όμως είναι πολύ περισσότερα όπως πολυάριθμες είναι και οι μεταστροφές.

Το δόγμα του Πίου του 9^ου

Ο Πάπας Πίος 9^ος στη Βούλα του με τίτλο Ineffabilis Deus με την οποία ανακηρύσσει το Δόγμα της Αμιάντου Συλλήψεως λέει ότι η Παρθένος μέσω των προνομίων που απέκτησε αποτελεί το αντίδοτο για όλα τα σφάλματα και όλες τις αιρέσεις.  Γράφει το εξής: «Το στόμα μας είναι πλήρες από χαρά και τα χείλη Μας από αγαλλίαση, και αφιερώνουμε και θα αφιερώνουμε πάντοτε τις πιο ταπεινές μας ευχαριστίες στον Κύριό μας Ιησού Χριστό, διότι μας παρείχε τη μοναδική χάρη της εξουσίας, έστω και αν ανάξιοι, ώστε να προσφέρουμε  και να διατάξουμε αυτή την τιμή, αυτή τη δόξα και αυτό τον αίνο στη αγιοτάτη Μητέρα του.
Επίσης, επιβεβαιώνουμε την πιο εχέγγυα ελπίδα Μας προς την μακαριότατη Παρθένο, η οποία, όλη ωραία και αμίαντη, συνέθλιψε το δηλητηριώδες κεφάλι του πονηρού φιδιού, επαναφέροντας στον κόσμο τη σωτηρία. Σε εκείνη η οποία είναι δόξα προφητών και αποστόλων, τιμή των μαρτύρων, ευφροσύνη και κορώνα όλων των αγίων, σίγουρο καταφύγιο και πιστή βοήθεια όλων εκείνων που βρίσκονται σε κίνδυνο. Ισχυρή μεσίτρια και συνήγορος όλου του κόσμου προς τον μονογενή Υιό της […].
Επιβεβαιώνουμε τη ελπίδας Μας σε εκείνη που πάντοτε κατέστρεψε όλες τις αιρέσεις, που έσωσε τους πιστούς λαούς από κάθε λογής κακό, και που Μας ελευθέρωσε από πολλούς κινδύνους που μας απειλούν. Εμείς θεωρούμε ότι εκείνη επιθυμεί, μέσω της ισχυρής της προστασίας, η αγία μας μητέρα, η καθολική Εκκλησία, ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο και νικώντας κάθε σφάλμα, να ευημερεί και να ανθίζει κάθε ημέρα και περισσότερο σε όλους τους λαούς και σε όλους τους τόπους, από τη θάλασσα μέχρι τη θάλασσα και από τους ποταμούς μέχρι τα πέρατα της γης, και να έχει ειρήνη, ηρεμία και πλήρη ελευθερία (…)».

Πηγή