Αλοπρόνοια: Ίσως το πιο παράξενο όνομα οικισμού. Είναι το λιμάνι και ο πρώτος οικισμός που συναντάς φτάνοντας στη μικρή Αυθεντική, Αγχολυτική, Ανέγγιχτη Σίκινο. Το όνομα Αλοπρόνοια πάντως (ή Άνω Πρόνοια) προκύπτει από τις λέξεις αλς -σημαίνει θάλασσα- και πρόνοια.
Βουρκάρι: Το γραφικό ψαροχώρι της Τζιας, που μεγάλωσε για να γίνει κοσμοπολίτικη στάση των απανταχού σκαφάτων που, όταν ξεκινούν τις εξορμήσεις τους στο Αιγαίο, καταλήγουν σ' αυτό είτε για να προφυλαχθούν από τους ισχυρούς αγέρηδες είτε απλά για να «δουν» και να τους «δουν» στις ψαροταβέρνες του μικρού λιμανιού. Παραμένει πανέμορφο και γραφικό για όλους...
Γαλάζιο: Δικαιωματικά ο τίτλος «ανήκει» στην Αμοργό, αφού χάρη στην ταινία του Λυκ Μπεσόν «Απέραντο Γαλάζιο» τα νερά της Αγίας Άννας, κάτω ακριβώς από το μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας, στοίχειωσαν τα όνειρα χιλιάδων τουριστών που ακόμα και τώρα φτάνουν στο νησί για να βουτήξουν απ' τους ενεργειακούς βράχους!
Διάσημη: Υπάρχουν άνθρωποι στο εξωτερικό που πιστεύουν ότι η Μύκονος είναι... ανεξάρτητο κράτος! Διάσημη για τις ομορφιές της, στα καλντερίμια της παρελαύνει κάθε χρόνο σύσσωμο το διεθνές (και ό,τι έχει απομείνει από το εγχώριο) jet set. Και να σκεφτεί κανείς, ότι στην αρχαιότητα η Μύκονος ζούσε στη σκιά της πανίσχυρης οικονομικά και εμπορικά Δήλου.
Εκατονταπυλιανή: Το σπουδαιότερο και μεγαλύτερο σε μέγεθος παλαιοχριστινιακό μνημείο στη χώρα μας, βρίσκεται στην Παροικιά της Πάρου. Οι παραδόσεις που συνοδεύουν την ιστορία του ναού λένε ότι χτίστηκε από τον Άγιο Κωνσταντίνο για να εκπληρώσει την επιθυμία της μητέρας του Αγίας Ελένης και ότι έχει 99 πύλες (πόρτες) που είναι φανερές, ενώ η 100η θα φανερωθεί με το άνοιγμα της αντίστοιχης κρυφής πόρτας της Αγιάς Σοφιάς.
Ζευς: Το ψηλότερο βουνό της Νάξου και των Κυκλάδων, φτάνει τα 1004 μέτρα πάνω από τη θάλασσα και φέρει το όνομα του θεού Δία, ο οποίος γεννήθηκε στην Κρήτη μεν, μεγάλωσε στη Νάξο δε. Τα χωριά που βρίσκονται σκαρφαλωμένα στις πλαγιές του είναι από τα πιο γοητευτικά και ιστορικά των Κυκλάδων.
Ηφαίστειο: Από την μανιασμένη του έκρηξη πριν από εκατομμύρια χρόνια αναδύθηκε η πεταλόσχημη Μήλος. Κι αν το ηφαίστειο έσβησε, τα πετρώματα που κρύβει στο εσωτερικό του το νησί το έζησαν για πολλές δεκαετίες, γι' αυτό και η τουριστική ανάπτυξη είναι μια νεοεισερχόμενη έννοια στη ζωή των κατοίκων.
Θερμιά: Αρκετούς αιώνες πίσω, ήταν το όνομα της Κύθνου, λόγω των θερμών πηγών που υπάρχουν μέχρι και σήμερα στον όρμο των Λουτρών. Μάλιστα λέγεται ότι τα λουτρά απολάμβαναν και ο βασιλιάς Όθωνας και η βασίλισσα Αμαλία.
Ιστιοπλοΐα: Στη σκιά της Νάξου, στις μικρές ανατολικές Κυκλάδες, το Μερσίνι, το λιμάνι της Σχοινούσας θεωρείται ένα από τα καλύτερα καταφύγια μικρών σκαφών σε όλο το Αιγαίο. Είναι τόσο καλό μάλιστα, που συχνά τα ιστιοπλοϊκά που το προσεγγίζουν, σχηματίζουν ένα μικρό θαλάσσιο χωριό!
Κάπαρη: άγρια κάπαρη, σπαράγγια άγρια, ξυλάγγουρα και στρογγυλά κολοκύθια είναι λίγα απ' τα καλούδια που θα βρεις στη Θηρασιά, το νησί που συμπληρώνει νοερά τα κομμάτια από τη «σπασμένη» από το ηφαίστειο νήσο Στρογγύλη της αρχαιότητας. Ναι, καλά κατάλαβες, πρόκειται για το έτερον ήμισυ της Σαντορίνης.
Λαδένια: Η ελληνική πίτσα, η αρχαιότερη πίτσα, είναι λιτή σε υλικά και πλούσια σε γεύση! Ντομάτα, κρεμμύδι και μπόλικο λάδι είναι το μυστικό της λιχουδιάς που έχει πατρίδα την Κίμωλο και ενίοτε ταξιδεύει με μικρές παραλλαγές και στα γύρω νησιά.
Μεταλλεία: Ορυχεία, στοές, ερειπωμένες εγκαταστάσεις, σκάλες φόρτωσης μεταλλευμάτων, είναι ό,τι έχουν απομείνει να θυμίζουν το μακρόχρονο και ταραγμένο παρελθόν που έχει -η άγονη μεν, πλούσια σε ορυκτά δε- Σέριφος. 72 παραλίες, μια γραφική Χώρα, λιγοστές υποδομές, είναι τα σημερινά όπλα του νησιού για να σαγηνεύσει τους επισκέπτες του – και τα καταφέρνει περίφημα.
Νεώριο: Το καράβι δένει δίπλα του φτάνοντας στην Ερμούπολη κι αυτή είναι μια από τις πρώτες εικόνες που σου εντυπώνονται από τη Σύρο. Η μεγαλύτερη βιομηχανική μονάδα των Κυκλάδων λειτουργεί από το 1861και η ιστορία του είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις προσπάθειες της Ελλάδας για οικονομική και βιομηχανική ανάπτυξη. Και με την ακμή και την παρακμή της φυσικά...
Ξινομυζήθρα: Όσο πιο βαθιά στην καρδιά των Κυκλάδων βρεθείς, τόσο πιο έντονα θα νιώσεις τις ηδονικές γεύσεις των ντόπιων προϊόντων. Στη Δονούσα του απλού και του απέριττου, δοκίμασε ξινομυζήθρα, το μαλακό τυρί με την ελαφρά ξινή γεύση, που φτιάχνεται από γάλα κατσικίσιο και που πρέπει να καταναλωθεί μέσα σε λίγες μέρες από την παραγωγή του γιατί είναι φρέσκο, χωρίς συντηρητικά.
Όμηρος: Πολλές περιοχές ερίζουν για τον τίτλο της γενέτειρας του Ομήρου, κανείς όμως δεν αμφισβητεί ότι στην Ίο, βρίσκεται ο τάφος του φημισμένου επικού ποιητή. Σύμφωνα με τις αναφορές των αρχαίων ιστορικών και περιηγητών, ο τάφος βρίσκεται σ' ένα λόφο πάνω από τον όρμο Πλακωτό.
Περιστερώνες: Πάνω από 1000 περιστερώνες, ο κάθε ένας μοναδικός στο είδος του, όλοι εξαίρετα δείγματα της λαϊκής αρχιτεκτονικής, είναι το σήμα κατατεθέν της Τήνου. Τα «κτιστά λιθοκεντήματα» τα παλιά χρόνια ήταν σύμβολο ευγενικής καταγωγής και μόνο οι πλούσιοι είχαν τη δυνατότητα να χτίσουν έναν. Όσο πιο περίτεχνα μάλιστα ήταν τα στολίδια, τόσο πιο πλούσιος θεωρείτο ο ιδιοκτήτης τους.
Ρούκουνας: Από τις πιο διάσημες παραλίες των Κυκλάδων καίτοι βρίσκεται στο νοτιότερο νησί τους, την Ανάφη. Τη δεκαετία του 70 ήταν η χαρά των χίπις που απολάμβαναν την τεράστια αμμώδη παραλία με τα κρυστάλλινα νερά, απελευθερωμένοι από... ρούχα και υποχρεώσεις, σε σκηνές ή κάτω απ' τα φιλόξενα αρμυρίκια. Πλέον κι εδώ το σκηνικό έχει αλλάξει: ο δρόμος φτάνει μέχρι την παραλία, η οποία έχει κατά το ήμισυ «παραδοθεί» σε οικογένειες και παιδιά.
Σπήλαιο: Το μεγαλύτερο των Κυκλάδων, το σπήλαιο του Αγίου Ιωάννη, βρίσκεται στη μικρούλα Ηρακλειά. Έχει πλούσιο και εντυπωσιακό σταλακτιτικό διάκοσμο – μάλιστα εδώ έχει βρεθεί «σπηλαιόγαλα» που είναι σπάνια σταλαγμιτική ύλη σε υδαρή κατάσταση. Στις 28 Αυγούστου κάθε χρόνο, παραμονή της γιορτής του Αγίου Ιωάννη, οι κάτοικοι του νησιού τελούν εσπερινό μέσα στο σπήλαιο υπό το φως εκατοντάδων κεριών, σε μια φαντασμαγορική όσο και κατανυκτική ατμόσφαιρα.
Τσικαλαριά: Τα εργαστήρια αγγειοπλαστικής κρατούν ακόμα ζωντανή την τέχνη που έρχεται από την πρωτοκυκλαδική περίοδο στη Σίφνο. Άργιλος, ήλιος και αέρας είναι οι αυθεντικές πρώτες ύλες για την κατασκευή των περίφημων σιφνέικων κεραμικών, τις στάμνες, τις κανάτες, τα λαήνια, ακόμα και τις πήλινες καμινάδες των σπιτιών. Απ' αυτά πρέπει να εμπνεύστηκε και ο ντόπιος Τσελεμεντές, μεγαλωμένος με τις τοπικές ρεβυθάδες και τα μαστέλα.
Υπόσκαφα: Τίποτα δεν είναι ίδιο στη Σαντορίνη με τα υπόλοιπα νησιά. Ακόμα και τα σπίτια της είναι διαφορετικά. Το ιδιόμορφο τοπίο, η φτώχεια, ο βράχος, διαμόρφωσε την αρχιτεκτονική γραμμή των οικισμών με τα υπόσκαφα, που σήμερα αποτελεί πρότυπο ομορφιάς και αισθητικής. Στην ουσία, πρόκειται για στενόμακρους, λαξευμένους μέσα στα βράχια, χώρους με θολωτή οροφή, χωρίς παράθυρα και με μικρή αυλή να εξέχει απ' το βουνό και να κρέμεται απ' την καλντέρα.
Φουρτάλια: μια ομελέτα τόσο πλούσια, όσο και το νησί που την έχει σαν «εθνικό» της πιάτο. Στην Άνδρο θα την τιμήσεις – και ναι: το αβγό είναι το τελευταίο υλικό που μπαίνει στο τηγάνι, σε ένα πιάτο που αποκτάει διαστάσεις πίτας, γεμάτη με κύβους πατάτας, ανδριώτικο λουκάνικο και ό,τι άλλο σηκώνει η εποχή ή βρίσκεται στο ψυγείο της μαγείρισσας!
Χώρα: Χώρες υπάρχουν πολλές, μία όμως σε ομορφιά και χάρη της ξεπερνά όλες... Η Φολέγανδρος έχει την ευτυχία να διαθέτει μια Χώρα σαν κινηματογραφικό σκηνικό, έτοιμο σετ για να γυρίσεις το φιλμ της ζωής σου, είτε στις μικρές διαδοχικές πλατείες, είτε στο στενό σοκάκι του Κάστρου, είτε στις πεζούλες στη Λότζα, μ' ένα ρακόμελο στο χέρι και υπό το φως του φεγγαριού.
Ψάρεμα: Το νησί που αγαπά το ψάρεμα, τόσο... ώστε να το γιορτάζει ετησίως με τραγούδια, επισημότητες και φυσικά... άφθονο ψάρι, στις αρχές κάθε καλοκαιριού! Οι κάτοικοι στο ΆνωΚουφονήσι, ασχολούνται αποκλειστικά με την αλιεία, λέγεται μάλιστα ότι τα καΐκια είναι σχεδόν όσοι και οι κάτοικοι. Ίσως το φρέσκο ψάρι να είναι η αιτία που από τους 336 κατοίκους, το ένα τρίτο εξ' αυτών, είναι νέοι, δραστήριοι άνθρωποι,με μεγάλη αγάπη για το νησί τους!
Ωλίαρος: το αρχαίο όνομα της Αντιπάρου σήμαινε «δασωμένο βουνό». Σήμερα, το μικρό βραχώδες νησί, δρέπει τις δικές του δάφνες στον τουρισμό, φιλοξενώντας τους φανατικούς του φίλους, που προσπερνούν για χάρη του την κοσμική γειτόνισσα Πάρο. Στα αρμυρίκια των Ψαραλικών, στο ηλιοβασίλεμα στον Σιφνέικο Γιαλό, στο επιβλητικό σπήλαιο ή στο κάστρο της χώρας, σίγουρα θα βρεις κάτι για να σε συγκινήσει και να σε δέσει με την Αντίπαρο.
ΠΗΓΗ: ΤHETOC
0 Comments :
Δημοσίευση σχολίου