ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΑΓΙΟΥ ΙΩΣΗΦ ΣΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΝΟΥ
Και φέτος πανηγύρισε ο Ιερός Ναός του Αγίου Ιωσήφ στο χωριό Μοναστήρια στης Τήνου. Το χωριό αυτό σήμερα είναι εγκαταλειμμένο και το μόνο κτήριο το οποίο είναι συντηρημένο, είναι ο Ναός του Αγίου Ιωσήφ.
Εκεί το απόγευμα στις 5,30 τελέστηκε Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από το Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο π. Νικόλαο και μαζί του συλλειτούργησαν ο Λειτουργός του Ναού και εφημέριος της Ποιμαντικής Ενότητας Κώμης π. Πέτρος Σοκολόσφσκυ και ο Εφημέριος της Ποιμαντικής Ενότητας της Αγάπης, π. Νικόλαος Ψάλτης.
Πλήθος κόσμου συμμετείχε, όπως κάθε χρόνο, στην πανήγυρη. Από τη Χώρα αλλά και από πολλά χωριά έφθασαν στο Ναό για να εκφράσουν την αγάπη τους στον άγιο προστάτη της φυσικής και πνευματικής οικογένειας.
Κατά τη φετινή πανήγυρη ο Αρχιεπίσκοπος ζήτησε να διαβαστεί η περικοπή του Ευαγγελίου από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο (2, 13-18), που αναφέρεται στη φυγή του Ιωσήφ ως πρόσφυγας στην Αίγυπτο, για να προστατεύσει τον μικρό Ιησού από τη σφαγή του Ηρώδη.
Μετά την ανάγνωση του ιερού Ευαγγελίου μίλησε ο Αρχιεπίσκοπος στην παρούσα Εκκλησία και είπε μεταξύ άλλων:
Τον τελευταίο καιρό όλη σχεδόν η ανθρωπότητα ασχολείται με ένα λυπηρό και απρόσμενο φαινόμενο που λέγεται προσφυγιά και μετανάστευση. Προσφυγιά για όσους φεύγουν από τις εμπόλεμες περιοχές της Ανατολής και καταφεύγουν στη Δύση για να προστατεύσουν τη ζωή τη δική τους και των οικογενειών τους.
Μετανάστευση για όσους ζουν σε φτωχές χώρες της Ανατολής αλλά και της Αφρικής και αναζητούν μια καλύτερη ζωή στις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης.
Τόσο οι πρόσφυγες όσο και οι μετανάστες ξεκινούν μια πορεία άγνωστη, γεμάτη απρόοπτα και εμπόδια, που πολλές φορές έχει ένα άδοξο τέλος επειδή δεν καταφέρνουν να ολοκληρώσουν το όνειρό τους. Θέλουν να φθάσουν σε κάποια χώρα ελεύθερη που θα τους εξασφαλίζει το σεβασμό και την αξιοπρέπειά τους και θα τους προσφέρει δυνατότητα για μια τίμια εργασία με την οποία να μπορέσουν να ζήσουν πιο ανθρώπινη ζωή.
Η Πατρίδα μας βρέθηκε στο επίκεντρο αυτού του σύγχρονου μεγάλου προβλήματος. Αυτή τη φορά δεν είναι η Χώρα από την οποία φεύγουν οι πολίτες της για να βρουν σε κάποια άλλη μια καλύτερη ζωή. Είναι η χώρα με την κεντρική μεγάλη πόρτα από την οποία προσπαθούν να περάσουν εκατοντάδες χιλιάδες δυστυχισμένοι συνάνθρωποί μας και να φθάσουν σε κάποια άλλη χώρα του προορισμού τους.
Πρόσφυγες όμως και μετανάστες δεν υπάρχουν μόνο σήμερα, υπήρξαν σε όλες τις εποχές. Ο ίδιος ο Άγιος που σήμερα τιμούμε και την πανήγυρη της μνήμης του τελούμε έγινε κι εκείνος αναγκαστικά πρόσφυγας. Ενώ ο Ιησούς ήταν λίγων μηνών ο Ιωσήφ μαζί με τη σύζυγό του τη Μαρία αναγκάζονται να φύγουν πρόσφυγες στην Αίγυπτο. Δεν ήταν μια δική του απόφαση αλλά το σχέδιο του Θεού για να προστατευθεί η Αγία οικογένεια. Ακούσαμε από τον Ευαγγελιστή ότι φανερώθηκε στον Ιωσήφ άγγελος στο όνειρο του και του είπε: «Σήκω πάρε το παιδί και τη μητέρα του και φύγε στην Αίγυπτο και να μείνεις εκεί έως ότου σου πω. Διότι ο Ηρώδης πρόκειται να αναζητήσει το παιδί για να το σκοτώσει» Κι εκείνος σηκώθηκε πήρε το παιδί και τη Μητέρα μέσα στη νύχτα και αναχώρησε για την Αίγυπτο.
Έτσι αρχίζει για τον Ιωσήφ και την αγία οικογένειά του η περιπέτεια της προσφυγιάς. Φυσικά η σημερινή ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε δεν μας περιγράφει λεπτομέρειες για την πορεία αυτή από την Βηθλεέμ μέχρι την Αίγυπτο. Μπορούμε όμως να αντιληφθούμε τις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετώπισε ο Ιωσήφ με την οικογένειά του, μέχρι να φθάσει στη Μακρινή Αίγυπτο.
Όμως συνοδοιπόρος του Ιωσήφ και της αγίας οικογενείας στην πορεία τους προς την Αίγυπτο είναι ο ίδιος ο Θεός. Ο ίδιος είναι παρών σε κάθε κίνδυνο, εκεί όπου ο άνθρωπος υποφέρει, εκεί όπου ο άνθρωπος φεύγει, όπου δοκιμάζει την άρνηση και την εγκατάλειψη, που γίνεται πρόσφυγας ή μετανάστης ανάμεσα στους συνανθρώπους του, εκεί όπου ονειρεύεται, ελπίζει και ψάχνει για μια χώρα που θα του προσφέρει μια ανθρώπινη και αξιοπρεπή ζωή. Είναι όμως σιωπηρά παρόν, δεν παρακάμπτει την ελευθερία του ανθρώπου, την σέβεται και ανταποκρίνεται όταν ο άνθρωπος αναζητά το θέλημά του, ακολουθεί τις συμβουλές του, εκτελεί τις εντολές του.
Το μεγαλείο της απλότητας του Αγίου Ιωσήφ συνίσταται στο γεγονός ότι εμπιστεύεται απόλυτα το Θεό.
Ο Ιωσήφ μπροστά στο καθημερινό μυστήριο που ζει, δεν αμφιβάλει, ακούει, υπακούει και άμεσα εκτελεί αυτό που ο Κύριος ακόμη και στον ύπνο του παραγγέλλει. Με τον τρόπο αυτό μας διδάσκει να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό. Να μην ακολουθούμε τις προσωπικές μας αβεβαιότητες, αλλά να εγκαταλειπόμαστε στη αγάπη του Θεού, που ποτέ δεν μας λείπει, ακόμη και όταν εμείς αυτό δεν το αντιλαμβανόμαστε ή το ξεχνούμε. Όπως στον Άγιο Ιωσήφ έτσι και στην κάθε μια και στον κάθε ένα μας, ο Κύριος μας γίνεται συνοδοιπόρος μας στην πορεία της ζωής. Μια πορεία που γίνεται μέσα από την κοιλάδα των δακρύων αλλά οδηγεί στη γη της επαγγελίας και της ευτυχίας. Οδηγεί στο μοναδικό και αποκλειστικό σκοπό της ζωής μας που είναι η ουράνια Βασιλεία.
Είναι ένα όμορφο παράδειγμα που μας δίνει ο Άγιος Ιωσήφ, ο οποίος στη ζωή του: «έκανε όπως τον διέταζε ο άγγελος». Και εμείς θα πρέπει να σηκωθούμε από την ύπνο της αδιαφορίας και με απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό να ξεκινήσουμε την πορεία που ο Θεός έχει χαράξει για την κάθε μια και τον καθένα μας. Μια πορεία που έχει χαραχθεί όχι σύμφωνα με το δικό μας λογικό, αλλά με τη δική του σοφία. Μια πορεία που μέσα από δύσκολα και δύσβατα μονοπάτια οδηγεί στην αληθινή ευτυχία. Είναι μια πορεία δύσκολη, με ένα σταυρό στα μέτρα της καθεμιάς και του καθενός μας, που φέρνουμε στους ώμους μας, βαδίζοντας πίσω από το Χριστό για να τον μετατρέψουμε μαζί του σε Ανάσταση. Αμήν.
0 Comments :
Δημοσίευση σχολίου