Σύντομο ιστορικό του Ενοριακού Ναού Αγίου Νικολάου Καθολικών Χώρας 1

Η «Χώρα» της Τήνου ονομαζόταν μέχρι και όλο τον 19ο αιώνα «Χώρα του Αγίου

Νικολάου».
Την ονομασία «Χώρα» τη δίνουν οι νησιώτες στις κωμοπόλεις-πρωτεύουσες των νησιών τους, κατά τους δυο-τρεις τελευταίους αιώνες, έστω κι αν οι

κωμοπόλεις αυτές είχαν κάποια άλλη ονομασία.

Έτσι το σκέτο «Χώρα» επικράτησε σχεδόν σε όλα τα νησιά. Το ίδιο γινόταν και προγενέστερα, όταν ονόμαζαν το διοικητικό κέντρο του νησιού «Κάστρο», για ευνόητους λόγους. 

Το «Χώρα του Αγ. Νικολάου» προήλθε από την ονομασία του όρμου «Όρμος του Αγ. Νικολάου» που είχε πριν οικοδομηθεί εκεί ο οικισμός. Έως το 1715 στον Όρμο του Αγ. Νικολάου δεν υπήρχαν παρά μερικές καλύβες ψαράδων, αποθήκες για τα εμπορεύματα και πολύ λιγοστά σπίτια. Την ευρύτερη αγροτική περιοχή, από τον Αγ. Ιωάννη ως και τα Κιόνια - Γαστριά, τη διεκδικούσαν με τη σειρά οι κάτοικοι του Τριαντάρου, του Μουντάδου και του Κτικάδου. 

Όλη η νότια πλευρά της Τήνου (στην οποία δεν υπήρχε κανένας παράλιος οικισμός) χαρακτηριζόταν από «αγιωνύμια» δηλ. από τοπωνύμια που έφερναν το όνομα ενός αγίου, συνήθως εξαιτίας της ύπαρξης κάποιου ομώνυμου ναϊσκου στην περιοχή: Άγ. Ιωάννης στο Πόρτο, Άγ. Σώστης, Αγ. Φω-
κάς, Αγ. Νικόλαος, Σταυρός, Αγ. Φωτοδότης (= ο Χριστός), Αγ. Στέφανος, Αγ. Πέτρος κλπ. Όλοι άγιοι που είχαν σχέση με τα νερά, και κατά εποχές προστάτες των ναυτικών. Με τον καιρό προστάτης των ναυτικών παρέμεινε σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα ο Αγ. Νικόλαος. 

Οι ναΐσκοι αυτοί ήταν χτισμένοι πάνω σε ένα βράχο, σε μικρή απόσταση από το σημείο όπου σπούσε το κύμα. Η ανέγερσή τους οφειλόταν είτε σε κάποιο τάμα, είτε σε μια απλή ευλάβεια προς τον προστάτη άγιο των ναυτιλομένων και των οικογενειών τους. Για ένα ναυτικό ή ψαρά και το μικρό φως ενός καντηλιού, που διαπερνούσε το πυκνό σκοτάδι της χειμωνιάτικης νύχτας, αποτελούσε παρηγοριά και σίγουρη ένδειξη για τη στεριά που βρισκόταν μπροστά του, και έτσι γινόταν φάρος που καθοδηγούσε το ταλαιπωρημένο σκαφίδι του στην αμμουδερή ακρογιαλιά. 

Το Κάστρο της Τήνου εγκαταλείφθηκε το 1715/16 και μετά ερειπώθηκε. Αρκετοί κάτοικοι, που ήταν έμποροι, κατέβηκαν και εγκαταστάθηκαν στον Όρμο του Αγ. Νικολάου, όπου είχαν τις αποθήκες των εμπορευμάτων τους. Η ιστορική εποχή είχε αλλάξει και στο Αιγαίο υπήρχε σχετική ειρήνη και άνθισε 
πολύ γρήγορα το διακομιστικό εμπόριο και για την Τήνο. Οι σχέσεις των τηνιακών εμπόρων με τα λιμάνια της Μάλτας, της Γαλλίας και της Ιταλίας, οδήγησαν πολλούς ξένους, Έλληνες και ευρωπαίους, να έρθουν και να εγκατασταθούν στο νησί, αφού το εμπόριο άνοιξε και προς την Ανατολή (ΚΠολη, Σμύρνη, κλπ). Έτσι, ο πληθυσμός του οικισμού αυξήθηκε πολύ γρήγορα και από το 1730 περίπου άρχισε να λειτουργεί ως διοικητικό κέντρο του νησιού. Από τότε, πάνω 
κάτω, ο οικισμός πήρε το όνομά του ως «Χώρα του Αγ. Νικολάου».  

(Συνεχίζεται –1) 

Πηγή  sannicolo.gr