Ένας χρόνος από τις εκλογές…

Ένας χρόνος από τις εκλογές…

  Σχεδόν ένας χρόνος έχει περάσει από τις δημοτικές εκλογές του 2014 κατά τις οποίες προέκυψε ένας νέος δημοτικός σχηματισμός. Μέσα σε αυτόν τον χρόνο μου δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσω τα κοινά της Τήνου από πιο κοντά εξαιτίας της εκλογής μου στη δημοτική κοινότητα. Το Μάιο του 2014 όλοι οι υποψήφιοι αιρετοί ζητούσαμε την εμπιστοσύνη του κόσμου. 

Το Μάιο του 2015, λοιπόν, οι ίδιοι ας κάνουμε την αυτοκριτική μας.  Το ίδιο βέβαια ισχύει και για το εκλογικό σώμα καθώς τα καθήκοντα προς τη Δημοκρατία δε σταματούν με την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος αλλά πρέπει να επιτελούνται και με συνεχή κριτική σε αυτούς τους οποίους στήριξαν, πόσο μάλλον κατόπιν ενός ευλόγου χρονικού διαστήματος μετά τις εκλογές. Φυσικά, η κριτική πρέπει να αφορά γεγονότα, έργα (νέου προγράμματος) ή προοπτικές και όχι απλώς επαγγελίες, αφού αναρωτηθούμε τι πραγματικά άλλαξε. Με αυτό μου το κείμενο δεν θα ήθελα να υποκαταστήσω τη σκέψη του κάθε ψηφοφόρου, αλλά απλώς και μόνο να ωθήσω στον προβληματισμό μοιραζόμενος κάποιες απόψεις μου.

  Τα καθήκοντα ενός αιρετού δεν περιορίζονται στη λύση προβλημάτων ρουτίνας που προκύπτουν, στην αλλαγή μιας λάμπας που κάηκε, στην απλή παράσταση σε ένα συμβούλιο… Εκτείνονται και στη δημιουργική σκέψη, την καινοτομία, την επινόηση στρατηγικής για την ανάπτυξη του τόπου. Ένας σωστός αιρετός δεν αντιμετωπίζει το μέλλον με σταυρωμένα τα χέρια δεχόμενος παθητικά ότι δεν υπάρχουν ευκαιρίες λόγω της ανυπαρξίας χρημάτων! Ένας σωστός αιρετός κι αν δεν υπάρχει ο δρόμος, τον ανοίγει με τα ίδια του τα χέρια! Με στοιχειώδεις γνώσεις για το οικονομικό σύστημα και την οικονομία δεν μπορεί κανείς να εξαγγείλει πως «λεφτά υπάρχουν» ή «λεφτά δεν υπάρχουν». Λεφτά και κεφάλαια βρίσκονται εφόσον υπάρχει καινοτόμο σχέδιο, έξυπνες ιδέες.

  Είναι δεδομένο πως η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα με αποτέλεσμα τον περιορισμό των εσόδων ενός δήμου. Το θέμα, όμως, είναι να μην επιλέγεται η εύκολη λύση για λιγότερα έξοδα, δηλαδή η μείωση θεμελιωδών παροχών στους δημότες γιατί έναν τέτοιο προϋπολογισμό - ψαλίδισμα μέχρι κι ένας μαθητής λυκείου μπορεί να τον φτιάξει. Οι αιρετοί και οι οικονομολόγοι δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης. Είναι ευθύνη, δηλαδή, του αιρετού να κάνει πιο έξυπνες επιλογές από οικονομικής πλευράς και πιο αξιόλογες από κοινωνικής πλευράς για να θεμελιώσει την ύπαρξη του!

  Μέσα από την κριτική, πάντως, που κάνει ένας δημότης δεν πρέπει να ξεφεύγει από αρχές ούτε να είναι κακοπροαίρετη. Το να υβρίζει κανείς έναν αιρετό δεν εμπίπτει στα όρια της ορθής και νηφάλιας κριτικής. Πρέπει, άλλωστε να λαμβάνουμε υπόψη ότι όταν υβρίζεις έναν αιρετό, υβρίζεις έμμεσα και αυτούς που τον εξέλεξαν και αντιπροσωπεύει, δηλαδή τους συμπολίτες σου.

  Για να κλείσω το κείμενο αυτό μιλώντας προσωπικά θα αναφερθώ σε μια συνομιλία μου με συμφοιτήτρια από άλλο νησί, η οποία σκεφτόταν να βάλει υποψηφιότητα. Με ρώτησε ποια είναι η γνώμη μου βάσει της προσωπικής μου εμπειρίας για το αν πρέπει να βάλει. Της είπα πως τη χρονιά αυτή διαπίστωσα πως το να είσαι αιρετός δε σημαίνει μόνο να παρίστασαι στα συμβούλια ούτε μόνο να μοιράζεσαι τις ιδέες σου για το νησί, αλλά ότι πρέπει και να αντιμετωπίζεις ορισμένες κακοπροαίρετες επιθέσεις άνευ λόγου και αφορμής παρά μόνο επειδή δεν ανήκεις στην  κομματική γραμμή που τις εκτρέφει. Της είπα ,λοιπόν, πως αξίζει να θέσει υποψηφιότητα για να συμβάλλει στο καλό του τόπου της. 

Γι’ αυτό κι εγώ αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω και είχα γνώση όλων αυτών, και πάλι θα έβαζα υποψηφιότητα και θα δεχόμουν την πρόταση να μπω στο ψηφοδέλτιο του Παναγιώτη Κροντηρά, ο οποίος, όπως είχα πει και πέρσι, δε μιλά μόνο με επιχειρήματα αλλά και με έργα!

Βαγγέλης Κρητικός
Φοιτητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Σύμβουλος στη Δημοτική Κοινότητα Τήνου
με τον συνδυασμό «Τήνος-Τολμάμε Μαζί»