Μετά από μια πορεία δεκαετιών σε πόλεις έχει γίνει πραγματικότητα ένα όνειρό μου και όνειρο πολλών:
Αποσύρθηκα ήσυχα σ' ένα νησί, σ' ένα σπίτι κοντά στη θάλασσα ενόσω “άνθιζε” η κρίση κι' άρχιζε να βαραίνει τη ζωή των περισσοτέρων. Και τη δική μου. Σήμερα, στην Τήνο, στην πιο μικρή κοινωνία που έχω ζήσει, βλέπω τους ανθρώπους από πιο κοντά. Βιώνω τις σχέσεις περισσότερο απ' όσο όταν συμβίωνα με “πλήθη κόσμου”. Ζω την καλοσύνη λίγων και καλών ανθρώπων που μου άνοιξαν την καρδιά και την πόρτα τους.
Διαπιστώνω ότι στο νησί υπάρχει έντονη κοινωνική αλληλεγγύη και ότι πολλοί παρέχουν ανιδιοτελώς και με διακριτικότητα ουσιαστική στήριξη σε αδύναμους και ταλαιπωρημένους. Στην Τήνο συνειδητοποιώ πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της γυναίκας στο να κρατά ενωμένες τις οικογένειες.
Συμβιώνω με ταλαντούχους και οραματιστές που προσφέρουν στον τόπο υπό αντίξοες συνθήκες: Γιατρούς και νοσηλευτές, νοικοκυρές, επιστήμονες, (λίγους πια) ναυτικούς, δημόσιους υπάλληλους, τεχνικούς, παλιούς και νέους αγρότες και κτηνοτρόφους, επιχειρηματίες, σερβιτόρους, μάστορες κι' εργάτες, παπάδες, πυροσβέστες, λιμενικούς, τοπικούς αξιωματούχους, καλλιτέχνες.
0 Comments :
Δημοσίευση σχολίου