Σύμφωνα με αυτήν, συγκρίνονται τα δείγματα ιστού (βιοψία) με άλλα που είναι αποθηκευμένα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Με βάση τις χημικές ουσίες που εντοπίζει, ο τελευταίος αποφαίνεται για το αν ο άνθρωπος έχει κακοήθεια ή όχι, αλλά και για το είδος της νόσου. Η συγκεκριμένη τεχνολογία αλλάζει τον τρόπο που γίνεται η διάγνωση μέχρι σήμερα και η οποία στηρίζεται στη βιοψία. Στη δεύτερη περίπτωση μάλιστα τα αποτελέσματα μπορεί να πάρουν μέρες για να βγουν.
Αντίθετα, η MSI αποκαλύπτει με ποιον τρόπο κατανέμονται στο ιστικό δείγμα εκατοντάδες ή χιλιάδες χημικές ουσίες. Οι ερευνητές στο Imperial College του Λονδίνου βρήκαν τον τρόπο για να επεξεργάζονται τα δεδομένα και να δημιουργούν μια βάση πληροφοριών σχετικά με αυτά.
Τι γίνεται όμως στη φασματογραφία μάζας; Μια ακτίνα κατευθύνεται στην επιφάνεια του ιστικού δείγματος και παράγει μια εικόνα από πίξελ (μικρές τελείες, όπως στο χαρτί μιλιμετρέ). Το καθένα τους περιέχει δεδομένα χιλιάδων χημικών ουσιών που βρίσκονται σε αυτό. Αναλύοντας πολλά δείγματα και συγκρίνοντάς τα με τα αποτελέσματα της παραδοσιακής ιστολογικής εξέτασης, ο υπολογιστής μαθαίνει να αναγνωρίζει διαφορετικούς τύπους ιστού.
Ο καθηγητής Τζέρεμι Νίκολσον, επικεφαλής στο Τμήμα Χειρουργικής και Καρκίνου, δήλωσε: «Ένα τεστ που διαρκεί λίγες ώρες μπορεί να προσφέρει πληροφορίες με περισσότερες λεπτομέρειες απ' ό,τι οι συνηθισμένες ιστολογικές, αποκαλύπτοντας, για παράδειγμα, όχι μόνο αν τυχόν υπάρχει κακοήθεια, αλλά και τι είδους. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για τη θεραπεία που θα ακολουθήσει ο ασθενής».
Είναι άγνωστο ακόμη πότε θα ξεκινήσει να εφαρμόζεται ευρέως η συγκεκριμένη μέθοδος, ενδέχεται όμως να χρησιμεύσει και στην ανάπτυξη νέων φαρμάκων, καθώς θα βλέπει σε τι βαθμό μπορούν αυτά να απορροφηθούν από τον οργανισμό.
Τα στοιχεία της έρευνας δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική έκδοση Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS).
Αντίθετα, η MSI αποκαλύπτει με ποιον τρόπο κατανέμονται στο ιστικό δείγμα εκατοντάδες ή χιλιάδες χημικές ουσίες. Οι ερευνητές στο Imperial College του Λονδίνου βρήκαν τον τρόπο για να επεξεργάζονται τα δεδομένα και να δημιουργούν μια βάση πληροφοριών σχετικά με αυτά.
Τι γίνεται όμως στη φασματογραφία μάζας; Μια ακτίνα κατευθύνεται στην επιφάνεια του ιστικού δείγματος και παράγει μια εικόνα από πίξελ (μικρές τελείες, όπως στο χαρτί μιλιμετρέ). Το καθένα τους περιέχει δεδομένα χιλιάδων χημικών ουσιών που βρίσκονται σε αυτό. Αναλύοντας πολλά δείγματα και συγκρίνοντάς τα με τα αποτελέσματα της παραδοσιακής ιστολογικής εξέτασης, ο υπολογιστής μαθαίνει να αναγνωρίζει διαφορετικούς τύπους ιστού.
Ο καθηγητής Τζέρεμι Νίκολσον, επικεφαλής στο Τμήμα Χειρουργικής και Καρκίνου, δήλωσε: «Ένα τεστ που διαρκεί λίγες ώρες μπορεί να προσφέρει πληροφορίες με περισσότερες λεπτομέρειες απ' ό,τι οι συνηθισμένες ιστολογικές, αποκαλύπτοντας, για παράδειγμα, όχι μόνο αν τυχόν υπάρχει κακοήθεια, αλλά και τι είδους. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για τη θεραπεία που θα ακολουθήσει ο ασθενής».
Είναι άγνωστο ακόμη πότε θα ξεκινήσει να εφαρμόζεται ευρέως η συγκεκριμένη μέθοδος, ενδέχεται όμως να χρησιμεύσει και στην ανάπτυξη νέων φαρμάκων, καθώς θα βλέπει σε τι βαθμό μπορούν αυτά να απορροφηθούν από τον οργανισμό.
Τα στοιχεία της έρευνας δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική έκδοση Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS).
0 Comments :
Δημοσίευση σχολίου