Ο ναός του Αγ. Νικολάου, όπως έχουμε πει πιο πάνω, ήταν δίκλιτος, όπως αρκετές εκκλησίες στην Τήνο κατά τη διάρκεια της Βενετοκρατίας και της Τουρκοκρατίας. Δυο εφημέριοι, ένας ορθόδοξος κι ένας καθολικός, εξυπηρετούσαν τους λιγοστούς κατοίκους της πρώτης περιόδου, καθώς και τους πολυπληθείς ναυτικούς,
που έφταναν στο νησί από κάθε γωνιά της Μεσογείου. Εξάλλου, σιγά-σιγά, όλο και περισσότερες οικογένειες εγκαταστάθηκαν στην περιοχή. Ακόμα και η ανέγερση του πύργου με αντίστοιχη μόνιμη φρουρά, κοντά στις δυο άλλες που υπήρχαν, αύξησε τις ανάγκες. Αν και για επίσημη ενορία του Αγ. Νικολάου θα περάσει καιρός για να δηλωθεί, η παρουσία εκεί των δυο ιερέων, κοντά σε άλλους ορθόδοξους που λειτουργούσαν σε εξωκκλήσια (όπως η εκκλησία της Παναγίας που λέγεται σήμερα «Μαλαματένια» και αργότερα ονομάστηκε «Παλιά Παναγιά»), πρακτικά λειτούργησε ως ενοριακός ναός καιρό νωρίτερα.
Ένας σημαντικός ακόμα λόγος ήταν και η δημιουργία, πάλι από τους Βενετούς, ένα λοιμοκαθαρτήριο για τους ναυτικούς και τους επιβάτες που έρχονταν από άλλα μέρη. Αυτοί έπρεπε να περάσουν μερικές μέρες κλειστοί στο λοιμοκαθαρτήριο (καραντίνα) μη τυχόν και ήταν φορείς κάποιας επι-
δημίας, ιδιαίτερα χολέρας και πανούκλας. Στο λοιμοκαθαρτήριο υπήρχε μια εκκλησία στην οποία εξυπηρετούνταν ορθόδοξοι και καθολικοί ναυτικοί και επιβάτες, κοντά στην «αποβάθρα» (σημερινά «Σφαγεία»). Ο ναός αυτός είναι ο Αγ. Χαράλαμπος. Κάποιους ντόπιους και ξένους ναυτικούς που
πέθαναν εκεί, από άλλες αιτίες και όχι από επιδημίες πάντως, τους έθαψαν μάλλον στην περιοχή και, ίσως, εκεί που είναι το παλιό καθολικό κοιμητήριο του Αγ. Γεωργίου ή μέσα στις υπάρχουσες εκκλησίες (το πιθανότερο).
(Συνεχίζεται –4)
Πηγή sannicolo.gr
0 Comments :
Δημοσίευση σχολίου