Η Ιστορία της Τήνου, ένα από τα γοητευτικότερα κυκλαδονήσια

Η Τήνος είναι ένα από τα γοητευτικότερα –αν και «άγνωστα»- κυκλαδονήσια, στις βόρειες
Κυκλάδες, ανάμεσα στη Σύρο, την Άνδρο και τη Μύκονο. Συνδέεται, αναπόσπαστα, με την εκκλησία της Παναγίας της Μεγαλόχαρης, την εικόνα της οποίας συρρέουν κατά χιλιάδες οι χριστιανοί κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου για να προσκυνήσουν, ζητώντας βοήθεια και παρηγοριά.

Αν και είναι γνωστό ως θρησκευτικό κέντρο, η Τήνος διαθέτει πολλές φυσικές καλλονές και σημαντικά αξιοθέατα, τα οποία πολλοί από τους χιλιάδες επισκέπτες της αγνοούν, αφού οι περισσότεροι αρκούνται σε μια ημερήσια προσκυνηματική εκδρομή. Έχει γραφικά παραλιακά χωριά και αυθεντικά κυκλαδίτικα τοπία στην ενδοχώρα, κατά βάση ορεινά, με παραδοσιακούς οικισμούς, τους φημισμένους περιστερώνες και πανέμορφα ξωκλήσια.

Η Τήνος τον 8ο αι. π.Χ. ήταν αποικία της Ερέτριας και αργότερα της Αθήνας. Από το 1207 ως το 1390 το νησί ανήκε στην οικογένεια Γκίζι και αργότερα πέρασε στους Ενετούς. Το νησί έχει μεγάλη παράδοση στη μαρμαρογλυπτική και τη ζωγραφική. Διάσημοι γλύπτες και ζωγράφοι της νεότερης Ελλάδας κατάγονταν από την Τήνο. Έχει έκταση 194,5 τ. χλμ., μήκος ακτών 114 χλμ. και πληθυσμό 8.500 κατοίκους.

Δικτυακός τόπος: www.tinos.gr

Κατά τη μυθολογία η Τήνος ήταν η κατοικία του θεού των ανέμων Αιόλου. Προφανώς αυτή η μυθολογική αναφορά επεξηγούσε το φαινόμενο των πολύ δυνατών ανέμων που πνέουν ακόμη και σήμερα στο νησί. Η ονομασία «Τήνος» είναι πολύ παλαιά, κατά μια πιθανότητα φοινικικής προέλευσης, καθώς συσχετίζεται με τη λέξη «τάννοθ», που σημαίνει «φίδι». Το νησί ονομαζόταν και «Οφιούσα», δηλαδή «νησί των φιδιών», αλλά και «Υδρούσα», λόγω των πολλών πηγών του.

Τα ίχνη της πρώτης εγκατάστασης στο νησί ανάγονται στη νεολιθική και την πρωτοκυκλαδική εποχή. Στο νησί ανακαλύφθηκαν και ευρήματα μυκηναϊκής εποχής. Οι Ίωνες ήρθαν στο νησί γύρω στα 1000 π.Χ. Η αρχαία Τήνος κτίστηκε τον 8ο αιώνα π.Χ. Από τον 8ο ως τον 6ο π.Χ. αιώνα το νησί εξουσιάζονταν από τους Ερετριείς.

Κατά την διάρκεια των Περσικών πολέμων τον 5ο π.Χ αιώνα πέρασε κάτω από την κυριαρχία των Περσών. Το νησί απελευθερώθηκε από τους Αθηναίους και έλαβε μέρος εναντίον των Περσών στη μάχη των Πλαταιών.

Στη συνέχει η Τήνος βρέθηκε διαδοχικά υπό την ηγεμονία των Αθηνών, των Σπαρτιατών και των Μακεδόνων. Με την κατάληψη της Ελλάδος από τους Ρωμαίους η Τήνος αποτέλεσε τμήμα της αυτοκρατορίας και το 88 π.Χ. λεηλατήθηκε από τον Μιθριδάτη βασιλέα του Πόντου.

Η Τήνος απετέλεσε τμήμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας όπως όλος ο Ελληνικός χώρος και ανήκε στο "Θέμα της Ελλάδος" μέχρι την πρώτη Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους το 1204.

Η Τήνος πέρασε το 1207 κάτω από την κυριαρχία των Ενετών. Οι πρώτοι ηγεμόνες του νησιού ήταν η Ενετική οικογένεια Γκίζι μέχρι το 1390 οπότε διορίστηκε διοικητής ο Τηνιακός Νικόλαος Βενιέρος.

Με την απελευθέρωση της Πόλης το 1261 οι Βυζαντινοί δεν επανέκτησαν την κυριαρχία και το νησί έμεινε κάτω από τους Ενετούς για περίπου πέντε αιώνες.

Πάνω στο βράχο του Ξώμπουργου κτίστηκε από τους Βενετούς το Κάστρο της Τήνου, το διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο της Βενετοκρατίας στο νησί. Το κάστρο αντιστάθηκε στους Τούρκους για περίπου δύο αιώνες, ενώ όλες σχεδόν οι υπόλοιπες Κυκλάδες έπεσαν μέχρι το 1538. Μετά την παράδοση του νησιού στους Τούρκους υπό όρους, οι Βενετοί αποχώρησαν και σύμφωνα με τη συνθήκη το κάστρο και ο γύρω οικισμός κατεδαφίστηκαν.

Κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας των Βενετών το νησί απειλήθηκε από εξωτερικούς κινδύνους πολλές φορές. Έτσι το 1538 λεηλατήθηκε από τον πειρατή Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσσα.

Κυβερνήθηκε μαζί με τις υπόλοιπες Κυκλάδες μέχρι το 1599 από τον Ιωσήφ Νάζη. Στις 31 Μαρτίου του 1821, υψώθηκε η σημαία της επανάστασης στο Πύργο, με πρωτοπόρο τον Γεώργιο Παλαμάρη. Οι Τήνιοι προσέφεραν στην επανάσταση 5.000 στρατιώτες και μεγάλο στόλο, ενώ Τήνιοι ναυτικοί επάνδρωσαν τα πολεμικά πλοία των Ψαρών, των Σπετσών και της Ύδρας.

Τον Ιανουάριο του 1823 βρέθηκε στο νησί η εικόνα της Παναγίας, γεγονός που θεωρήθηκε θείο σημάδι από τους επαναστατημένους Έλληνες.

Κατά την απελευθέρωση η Τήνος αποτέλεσε τμήμα του Νέου Ελληνικού Κράτους.

Το νησί ήλθε και πάλι στο προσκήνιο τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και συγκεκριμένα στις 15 Αυγούστου του 1940, με τον τορπιλισμό του πολεμικού πλοίου «ΕΛΛΗ», το οποίο ήταν αγκυροβολημένο έξω από το λιμάνι της Τήνου, συμμετέχοντας στην γιορτή της Παναγίας. Το πλοίο βυθίστηκε από τορπίλη ιταλικού υποβρυχίου.

Κατά τη γερμανική κατοχή η Τήνος, λόγω θέσης, λειτούργησε ως το μεγαλύτερο κέντρο δολιοφθορών και πληροφοριών των συμμαχικών επιχειρήσεων στο Αιγαίο.

ΠΗΓΗ : http://www.goferry.gr/