ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΜΑΚΡΥΩΝΙΤΟΥ
Στο νησί με τους Δελατόλες και τους Φωσκόλους, με τους περιστεριώνες και τους ανέμους
που σε παίρνουν και σε σηκώνουν, φτάνεις με ευρύχωρα και μισογεμάτα τα μπαγκάζια -
ακόμη κι αν ο στόχος είναι η Παναγία η Μεγαλόχαρη και ο χρόνος διαμονής μικρός, ακόμη κι αν η περιβολή είναι λιτή και όλες οι ώρες αποκλειστικά αφιερωμένες στις ανεξερεύνητες παραλίες. Οι λίγοι μυημένοι στον γαστρονομικό πλούτο του νησιού θα έρθουν κρατώντας μεγάλη βαλίτσα για να φορτώσουν προμήθειες, αφού αρκετές από τις ντόπιες λιχουδιές δεν «εξάγονται» ή, τουλάχιστον, είναι δυσεύρετες. Ισως, μάλιστα, ούτε καν οι ντόπιοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι, στον αντίποδα του θρησκευτικού τουρισμού που έχει κάνει τόσο γνωστή την Τήνο πανελληνίως, υπάρχει ένας αχαρτογράφητος γαστρονομικός δρόμος που μπορεί να κεντρίσει το ενδιαφέρον του επισκέπτη - ή και να τον προσελκύσει.
που σε παίρνουν και σε σηκώνουν, φτάνεις με ευρύχωρα και μισογεμάτα τα μπαγκάζια -
ακόμη κι αν ο στόχος είναι η Παναγία η Μεγαλόχαρη και ο χρόνος διαμονής μικρός, ακόμη κι αν η περιβολή είναι λιτή και όλες οι ώρες αποκλειστικά αφιερωμένες στις ανεξερεύνητες παραλίες. Οι λίγοι μυημένοι στον γαστρονομικό πλούτο του νησιού θα έρθουν κρατώντας μεγάλη βαλίτσα για να φορτώσουν προμήθειες, αφού αρκετές από τις ντόπιες λιχουδιές δεν «εξάγονται» ή, τουλάχιστον, είναι δυσεύρετες. Ισως, μάλιστα, ούτε καν οι ντόπιοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι, στον αντίποδα του θρησκευτικού τουρισμού που έχει κάνει τόσο γνωστή την Τήνο πανελληνίως, υπάρχει ένας αχαρτογράφητος γαστρονομικός δρόμος που μπορεί να κεντρίσει το ενδιαφέρον του επισκέπτη - ή και να τον προσελκύσει.
Τυροκομική περιήγηση στον Τριπόταμο
Το τυροκομείο του Αγροτικού Συνεταιρισμού Τήνου (Τ/22830-21.184) λειτουργεί από το 1981. Παράγει από αγελαδινό γάλα μια μαλακιά και γλυκιά γραβιέρα -εξέλιξη του παραδοσιακού «βραστού» τυριού της Τήνου-, μυζήθρα, πετρωτή, ένα ωραίο και αρωματικό βούτυρο και το μεγάλο «σουξέ» που δεν είναι άλλο από το ντόπιο στρογγυλό τηνιακό τυράκι. Σε αυτό αξίζει ιδιαίτερη μνεία, μια και αποτελεί ένα από τα εμβληματικότερα και αυθεντικότερα τυριά της χώρας μας. Πλάθεται σε κεφαλάκι, είτε ολοστρόγγυλο είτε αχλαδόσχημο, είναι υποκίτρινο, έχει απίθανο βοτανικό άρωμα, γεύση βουτυράτη με τονισμένη οξύτητα και υφή τέτοια που, καθώς λιώνει, κολλάει στον ουρανίσκο. Το βρίσκουμε, είτε φρέσκο είτε ξερό, και πιο πικάντικο, ιδανικό και για τρίψιμο.
Εκτός από τα προαναφερθέντα, παράγουν και κοπανιστή, η οποία διεκδικεί πρωτιά ανάμεσα στις υπόλοιπες κυκλαδίτικες εκδοχές, αν και πάντως είναι θέμα γούστου. Αυτό το αψύ κυκλαδοτύρι, το «θυμωμένο τυρί» όπως το λένε κάποιοι, όσο και αν μείνει στο ψυγείο δεν χαλάει. Γίνεται μόνο ακόμα πιο αιχμηρό και πικάντικο, ίσως γι’ αυτό και θεωρείται αδελφή ψυχή με τη γλυκιά καλοκαιρινή ντομάτα που σβήνει την κάψα του. Στην Τήνο συνοδεύουν την κοπανιστή με το τοπικό τσίπουρο, αλλά υπόσχομαι πως κι ένα καλό μέλι, μια ελαφριά μαρμελάδα ντομάτας ή ένα γλυκό κρασί τύπου Vinsanto θα την απογειώσει.
Βόλτα στους αγκιναρώνες και στους αμπελώνες
Στο εύφορο λιβάδι της Κώμης, προφυλαγμένοι από τους ισχυρούς ανέμους, οι αγκιναρώνες καλύπτουν μια μεγάλη έκταση, με την ετήσια παραγωγή να φτάνει τις 300.000 ζεύγη. Η συλλογή της μικροσκοπικής, ακάνθινης και ημιάγριας αγκινάρας γίνεται από τον Ιανουάριο μέχρι το Μάιο, κάποιες φορές έως και τον Ιούνιο. Με το που θα κοπούν από τα φυτά, οι ντόπιοι τις αξιοποιούν άμεσα, μεταποιώντας τες είτε σε τουρσί και πατέ ή φυλάσσοντάς τες στο λάδι ή ζεματισμένες στην κατάψυξη. Παρεμπιπτόντως, αν βρεθείτε στο πανηγύρι της αγκινάρας που διοργανώνεται το πρώτο Σάββατο κάθε Μαΐου στην Κώμη του Δήμου Εξωμβούργου, θα δείτε την αγκινάρα να αποθεώνεται μέσα από κλασικές και μοντέρνες μαγειρικές. Ελάχιστες από τις φρέσκες αγκινάρες ταξιδεύουν εκτός νησιού. Οταν είναι η εποχή τους, τις βρίσκουμε στη μικρή λαϊκή αγορά στην είσοδο του λιμανιού, που είναι και μια αντιπροσωπευτική εικόνα της αγροτικής παραγωγής του τόπου. Από εκεί πάντως αξίζει να ψωνίσετε και ό,τι άλλο ζαρζαβατικό ή φρούτο είναι επίκαιρο, μια και η γη, το ιδιαίτερο μικροκλίμα του νησιού και οι ντόπιοι σπόροι πλουτίζουν με νοστιμιά τους καρπούς.
Εν συνεχεία, στους ορεινούς τηνιακούς αμπελώνες, στα Στεγαστά, θα χαζέψετε έναν πανέμορφο αμπελότοπο, απ’ όπου προκύπτουν κάποια πολύ ενδιαφέροντα κρασιά, όπως ο Αυγουστιάτης, το Μαυροτράγανο Clos Stegasta, το χαρμάνι Αυγουστιάτης-Μαυροτράγανο TOinos και το Ασύρτικο Clos Stegasta, που φέρουν την υπογραφή του «ιπτάμενου» οινολόγου Θάνου Φακορέλη.
Ωραίες μυρωδιές και απίθανη θέα στο φούρνο με τα παξιμάδια
Στον Αρνάδο, στην πλαγιά του Κεχροβουνίου, αφού περιηγηθείτε στο γραφικό χωριό, αφήστε τη μύτη σας και την ευωδιά από τα φρεσκοξεφουρνισμένα παξιμάδια να σας οδηγήσουν στον παραδοσιακό φούρνο. Μόλις φτάσετε στο κατώφλι του καλαίσθητου κτιρίου, κοντοσταθείτε για λίγο και γυρίστε του την πλάτη, για να απολαύσετε μια απίθανη θαλασσινή εικόνα έως απέναντι στη Μύκονο. Μέσα στο εργαστήρι θα συναντήσετε τον κυρ Γιάννη, τον αρχιμάστορα που φουρνίζει και ξεφουρνίζει παξιμάδια από τον ίδιο τεράστιο ξυλόφουρνο, από τότε που ήταν 12 χρόνων. Ο εν λόγω φούρνος πρωτολειτούργησε στο χωριό το 1920 και υπήρξε ένας από τους πολλούς που λειτουργούσαν στον Αρνάδο εκείνη την εποχή. Ομως, κάηκε το 1981 και ανακαινίστηκε πρόσφατα. Πλέον, με την επιμέλεια της οικογένειας Μπαλή, δεν παράγει ψωμί, αλλά μόνο παραδοσιακά πεντανόστιμα παξιμάδια σε μικρές, αφράτες μπουκίτσες και τρεις γεύσεις: επτάζυμο με ρεβιθομαγιά, ντόπιο μάραθο και βουνίσια ρίγανη.
Γεύμα με ντόπιες γεύσεις
*φωτογραφίες: Έβελυν Φωσκόλου
0 Comments :
Δημοσίευση σχολίου