Το ελαφρύ καταδρομικό Έλλη
Εύκολη απάντηση στο ερώτημα: Το ιταλικό υποβρύχιο «delfinο». Μόνο που η «Έλλη»
δέχτηκε πλήγματα κι εκ των έσω, όπως θα έλεγαν οι παλαιοί στρατιωτικοί. Το ελληνικό καταδρομικό υπέφερε και από τους Έλληνες που δεν του επεφύλαξαν καλύτερη μοίρα.
Κατ’ αρχήν για λόγους τακτικής η Ελλάδα του Μεταξά χαρακτήρισε άγνωστο το ήδη γνωστό – τουλάχιστον ως προς την εθνικότητά του – υποβρύχιο. Και χρειάστηκε να ξεσπάσει ο πόλεμος με την Ιταλία για να γίνει γνωστό ότι ιταλική ήταν η τορπίλη, αλλά και το υποβρύχιο που χτύπησε το ελληνικό πολεμικό στο λιμάνι της Τήνου. Σημασία όμως έχουν τα πριν και τα μετά.
• Στο Αρχηγείο Ναυτικού δεν ήσαν και πολύ πρόθυμοι να στείλουν ένα πολεμικό να αγκυροβολήσει στο λιμάνι της Τήνου. Οι Ιταλικές προκλήσεις αυξάνονταν μέρα με τη μέρα. Πέρα από τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων που ήταν καθημερινές υπήρχαν και οι αεροπορικές επιθέσεις σε πλοία του στόλου.
- Στις 12 Ιουλίου τρία βομβαρδιστικά «αγνώστου ταυτότητας» χτύπησαν έξω από τη Κρήτη (Γαμβούσα) το «Ωρίων» και βομβάρδισαν το αντιτορπιλικό «Ύδρα».
- Στις 30 Ιουλίου στο κόλπο της Κορίνθου χτύπησαν τα αντιτορπιλικά «Βασιλεύς Γεώργιος» και «Βασίλισσα Όλγα» καθώς και δύο υποβρύχια στον κόλπο της Ναυπάκτου.
Και στις δύο περιπτώσεις κανείς δεν πρόλαβε να διακρίνει τα σήματα των αεροσκαφών ήσαν όμως όλοι σίγουροι για την ταυτότητά τους.
Τι ιταλικό υποβρύχιο που βύθισε το «Έλλη» σημαιοστολισμένο σε φωτογραφία του 1942. Λίγο αργότερα βυθίστηκε κι αυτό.
Σε αυτό το κλίμα διατυπώθηκαν απόψεις ότι καλό θα ήταν να μην πήγαινε στη Τήνο πολεμικό σκάφος. Θα ήταν εκτεθειμένο σε αεροπορική ή υποβρυχιακή επίθεση και δεν θα μπορούσε να αντιδράσει. Ο ανώτατος διοικητής παράκτιας άμυνας, ναύαρχος Γρηγόρης Μεζεβίρης πρότεινε να μην σταλεί πολεμικό πλοίο στον εορτασμό της 15ης Αυγούστου στη Τήνο. Ο υφυπουργός στρατιωτικών όμως Νίκος Παπαδήμας επέμεινε στην αποστολή.
Κι όχι μόνο αυτό. Το πλοίο στάλθηκε γεμάτο πολεμικό υλικό, ενώ είναι φανερό ότι σε περίπτωση προσβολής οι δυνατότητες αντίδρασης θα ήταν περιορισμένες.
Ένας… δεύτερος θάνατος περίμενε το «‘Έλλη» δέκα χρόνια μετά την βύθισή του. Το 1950 δύο επιχειρηματίες της Τήνου προσέλαβαν έξι σκαφανδροφόρους κι ανέσυραν κομμάτια του πλοίου για να τα πουλήσουν ως σκραπ (χρησιμοποιημένα μέταλλα). Για δύο ολόκληρα χρόνια έβγαζαν κομμάτια του βυθισμένου πλοίου χωρίς κανείς από τις τοπικές αρχές να συγκινηθεί. Πρώτος και καλύτερος ο Μητροπολίτης Τήνου Φιλάρετος που το 1950 ζήτησε από τον πρωθυπουργό Νικόλαο Πλαστήρα να αρθούν τα μέτρα επιεικείας για τους κομμουνιστές, αλλά δεν ασχολήθηκε με το ανοσιούργημα που γινόταν μέσα στα πόδια του!
Τι έμεινε στον υγρό τάφο του «Έλλη»; Μερικές λαμαρίνες που προφανώς δεν θα έκαναν ούτε για παλιοσίδερα. Μόλις στη δεκαετία του ’80 το πολεμικό ναυτικό έστειλε δύτες για να ανασύρουν ότι απέμεινε από το Έλλη.
Στο λιμάνι της Τήνου υπάρχει σήμερα το πυροβόλο επιφανείας δίπλα στο μνημείο των ηρώων στο εσωτερικό του λιμενοβραχίονα.\
Κι όχι μόνο αυτό. Το πλοίο στάλθηκε γεμάτο πολεμικό υλικό, ενώ είναι φανερό ότι σε περίπτωση προσβολής οι δυνατότητες αντίδρασης θα ήταν περιορισμένες.
Ένας… δεύτερος θάνατος περίμενε το «‘Έλλη» δέκα χρόνια μετά την βύθισή του. Το 1950 δύο επιχειρηματίες της Τήνου προσέλαβαν έξι σκαφανδροφόρους κι ανέσυραν κομμάτια του πλοίου για να τα πουλήσουν ως σκραπ (χρησιμοποιημένα μέταλλα). Για δύο ολόκληρα χρόνια έβγαζαν κομμάτια του βυθισμένου πλοίου χωρίς κανείς από τις τοπικές αρχές να συγκινηθεί. Πρώτος και καλύτερος ο Μητροπολίτης Τήνου Φιλάρετος που το 1950 ζήτησε από τον πρωθυπουργό Νικόλαο Πλαστήρα να αρθούν τα μέτρα επιεικείας για τους κομμουνιστές, αλλά δεν ασχολήθηκε με το ανοσιούργημα που γινόταν μέσα στα πόδια του!
Τι έμεινε στον υγρό τάφο του «Έλλη»; Μερικές λαμαρίνες που προφανώς δεν θα έκαναν ούτε για παλιοσίδερα. Μόλις στη δεκαετία του ’80 το πολεμικό ναυτικό έστειλε δύτες για να ανασύρουν ότι απέμεινε από το Έλλη.
Στο λιμάνι της Τήνου υπάρχει σήμερα το πυροβόλο επιφανείας δίπλα στο μνημείο των ηρώων στο εσωτερικό του λιμενοβραχίονα.\
0 Comments :
Δημοσίευση σχολίου