Η Εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο
Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Τήνου θα πραγματοποιηθεί στις 24 Αυγούστουστο Παλιό Σφαγείο της Χώρας Τήνου στις 20.30 εκδήλωση με τη συμμετοχή
[…] Όσoι είvαι από δω λαχταρούν vα πάvε στηv άλλη πλευρά,
κι αυτoί πoυ είvαι από κει, θέλoυv να ρθoυv εδώ.
Αυτό δημιoυργεί έvα πάθoς στηv πόλη. […]
Νίκη Μαραγκού
«NICOSSIENSES»
Άφησα πίσω μου τα 30 προ-σχέδια που έκανα για τα ποιήματα της Νίκης Μαραγκού, για να αφεθώ ελεύθερη να δω στην Κύπρο την ίδια και τις «πόλεις» της.
Η Νίκη γνωρίζει την Κύπρο πέτρα-πέτρα, κι εγώ περπατώντας μαζί της στην ψιλή σαν άχνη ζάχαρη παραλίατης Αμμοχώστου, σκέφτηκα τον πόλεμο που γίνεται απέναντι στη Συρία…
Η Νίκη μου δείχνει το σπίτι της κάπου στην κλειστή πόλη, τα κύματα έχουν φάει τον τοίχο, τα παράθυρα χάσκουν… κι εγώ προσπαθώ να «κλέψω» κάποιο πλάνο…
Δεν ήταν η Αμμόχωστος όπως η Βηρυτός με τα βομβαρδισμένα σπίτια του 2006, γεμάτη κόσμο, αλλά μια πόλη σαν όνειρο μέσα στο φως που δεν μπορείς να την ακουμπήσεις… μια απρόβλεπτα μοναχική και μοναδική πόλη…
Έτσι νομίζω ότι την είδα, έτσι θέλω να τη θυμάμαι. Απρόβλεπτα μοναχική.
Την καταγράφω λοιπόν στο video χωρίς δραματοποιήσεις όσο πιο απλά, όσο πιο κοντά, στο ποίημα «No man’s land» της Νίκης.
Επειδή πιστεύω ότι τα τραύματα είναι προσωπικές εμπειρίες, ακόμα και όταν μοιάζουν ότι είναι συλλογικές, όπως ένας πόλεμος ή μια δικτατορία.
Η εμπειρία λοιπόν αυτού του ταξιδιού, οι λήψεις στην «Πράσινη Γραμμή» ο «λόγος» των ποιημάτων, με οδήγησαν σε μια «αναρχική» απεικόνιση.
Οι εικόνες απλώνονται ή εγκλωβίζονται, επαναλαμβάνονται ή όχι, σε ανοιχτή ή κλειστή μεταβαλλόμενη φόρμα. Σε μεταβαλλόμενα χρώματα. Αυτό, αυτόματα νατρέπει την «ανάγνωση», ακόμα κι αν δίνει την ψευδαίσθηση της «εικονογράφησης» του κειμένου. Η μοναξιά, από άποψη, κυριαρχεί. Ανατρέπει την γραμμική ανάγνωση της ιστορίας, γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο…
Τίποτα δεν πρέπει να είναι δεδομένο.
Ακόμα και η μετάφραση των ποιημάτων στην αγγλική γλώσσα -σημαντικό ιστορικό στοιχείο της χώρας- δεν μετατρέπεται σε υπότιτλους, αλλά λειτουργεί ανεξάρτητα, ως ανάγνωση… ως βιβλίο… ως εικόνα…
Θα ήθελα θερμά να ευχαριστήσω την Καίτη Βαβαλέα και την Ιφιγένεια Αναστασιάδη, στον ρόλο των γυναικών στην Παναγιά την Αφροδίτισσα, τον φίλο Γιώργο Μπράμο με τις επισημάνσεις του, τον Νίκο Παπαδογούλα για τη μουσική του και, ακόμα μια φορά, τον Γιάννη Νταρίδη, στο μοντάζ, καθώς στους δύσκολους οικονομικά καιρούς με στήριξαν με τη συμμετοχή τους.
Άφησα για το τέλος να ευχαριστήσω τη φίλη Νίκη Μαραγκού, για την Κύπρο που μου έδειξε μέσα από τις βόλτες και τα κείμενα της
Β.Σ
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία , Εικόνες / Direction: Βουβούλα Σκούρα
Μοντάζ/ Editing: Γιάννης Νταρίδης / Yannis Daridis
Μουσική / Music: Νίκος Παπαδογούλας / Nikos Papadogoulas
Στο ρόλο των γυναικών / In the role of women:
Καίτη Βαβαλέα / Keti Vavalea
Ιφιγένεια Αναστασιάδη / Ifigenia Anastasiadi
Αφήγηση / Narration: Νίκη Μαραγκού / Niki Marangou
Βοηθός μοντέζ / Assistant editor: Bella Ivanova
Video H/D 14.45 min
Άφησα πίσω μου τα 30 προ-σχέδια που έκανα για τα ποιήματα της Νίκης Μαραγκού, για να αφεθώ ελεύθερη να δω στην Κύπρο την ίδια και τις «πόλεις» της.
Η Νίκη γνωρίζει την Κύπρο πέτρα-πέτρα, κι εγώ περπατώντας μαζί της στην ψιλή σαν άχνη ζάχαρη παραλίατης Αμμοχώστου, σκέφτηκα τον πόλεμο που γίνεται απέναντι στη Συρία…
Η Νίκη μου δείχνει το σπίτι της κάπου στην κλειστή πόλη, τα κύματα έχουν φάει τον τοίχο, τα παράθυρα χάσκουν… κι εγώ προσπαθώ να «κλέψω» κάποιο πλάνο…
Δεν ήταν η Αμμόχωστος όπως η Βηρυτός με τα βομβαρδισμένα σπίτια του 2006, γεμάτη κόσμο, αλλά μια πόλη σαν όνειρο μέσα στο φως που δεν μπορείς να την ακουμπήσεις… μια απρόβλεπτα μοναχική και μοναδική πόλη…
Έτσι νομίζω ότι την είδα, έτσι θέλω να τη θυμάμαι. Απρόβλεπτα μοναχική.
Την καταγράφω λοιπόν στο video χωρίς δραματοποιήσεις όσο πιο απλά, όσο πιο κοντά, στο ποίημα «No man’s land» της Νίκης.
Επειδή πιστεύω ότι τα τραύματα είναι προσωπικές εμπειρίες, ακόμα και όταν μοιάζουν ότι είναι συλλογικές, όπως ένας πόλεμος ή μια δικτατορία.
Η εμπειρία λοιπόν αυτού του ταξιδιού, οι λήψεις στην «Πράσινη Γραμμή» ο «λόγος» των ποιημάτων, με οδήγησαν σε μια «αναρχική» απεικόνιση.
Οι εικόνες απλώνονται ή εγκλωβίζονται, επαναλαμβάνονται ή όχι, σε ανοιχτή ή κλειστή μεταβαλλόμενη φόρμα. Σε μεταβαλλόμενα χρώματα. Αυτό, αυτόματα νατρέπει την «ανάγνωση», ακόμα κι αν δίνει την ψευδαίσθηση της «εικονογράφησης» του κειμένου. Η μοναξιά, από άποψη, κυριαρχεί. Ανατρέπει την γραμμική ανάγνωση της ιστορίας, γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο…
Τίποτα δεν πρέπει να είναι δεδομένο.
Ακόμα και η μετάφραση των ποιημάτων στην αγγλική γλώσσα -σημαντικό ιστορικό στοιχείο της χώρας- δεν μετατρέπεται σε υπότιτλους, αλλά λειτουργεί ανεξάρτητα, ως ανάγνωση… ως βιβλίο… ως εικόνα…
Θα ήθελα θερμά να ευχαριστήσω την Καίτη Βαβαλέα και την Ιφιγένεια Αναστασιάδη, στον ρόλο των γυναικών στην Παναγιά την Αφροδίτισσα, τον φίλο Γιώργο Μπράμο με τις επισημάνσεις του, τον Νίκο Παπαδογούλα για τη μουσική του και, ακόμα μια φορά, τον Γιάννη Νταρίδη, στο μοντάζ, καθώς στους δύσκολους οικονομικά καιρούς με στήριξαν με τη συμμετοχή τους.
Άφησα για το τέλος να ευχαριστήσω τη φίλη Νίκη Μαραγκού, για την Κύπρο που μου έδειξε μέσα από τις βόλτες και τα κείμενα της
Β.Σ
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία , Εικόνες / Direction: Βουβούλα Σκούρα
Μοντάζ/ Editing: Γιάννης Νταρίδης / Yannis Daridis
Μουσική / Music: Νίκος Παπαδογούλας / Nikos Papadogoulas
Στο ρόλο των γυναικών / In the role of women:
Καίτη Βαβαλέα / Keti Vavalea
Ιφιγένεια Αναστασιάδη / Ifigenia Anastasiadi
Αφήγηση / Narration: Νίκη Μαραγκού / Niki Marangou
Βοηθός μοντέζ / Assistant editor: Bella Ivanova
Video H/D 14.45 min
0 Comments :
Δημοσίευση σχολίου