Απαραίτητη η προσευχή για να υπάρξει σωστή και πολλή αγάπη
Χθες ολοκληρώθηκε το διήμερο προσευχής που οργάνωσε η Κάριτας Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου στο Μοναστηριακό ναό του Αγίου Αντωνίου στη Χώρα της Τήνου για τους σκοπούς της.
Είναι η πέμπτη συνεχή χρονιά που η Κάριτας της τοπικής μας Εκκλησίας διοργανώσει αυτό το διήμερο προσευχής, διότι είναι πεπεισμένη πως δεν μπορεί να υπάρχει σωστή χριστιανική αγαθοεργία χωρίς τη δύναμη της προσευχής.
Η πρώτη ημέρα άρχισε με την τέλεση της Θείας Λειτουργίας την οποία τέλεσε ο Γενικός Βικάριος της Αρχιεπισκοπής μας π. Φραγκίσκος Βιδάλης. Ο ναός ήταν κατάμεστος και συμμετείχε ενεργά στο Μυστήριο της Ευχαριστίας το οποίο τελέστηκε με την πρέπουσα επισημότητα και στο τέλος της Θείας Λειτουργίας έμεινε το Πανάχραντο Μυστήριο εκτεθειμένο πάνω στην Αγία Τράπεζα για συνεχή προσκύνηση η οποία διήρκεσε μέχρι αργά το βράδυ.
Μετά τη Θεία λειτουργία ακολούθησε η προσωπική περισυλλογή και στη συνέχεια απαγγέλθηκε το Άγιο Ροδάριο. Και πάλι η προσωπική περισυλλογή των παρόντων με την υπόκωφη γρηγοριανή μουσική που δημιουργούς μία κατάλληλη ατμόσφαιρα προσευχής.
Αργότερα ο εφημέριος της Ποιμαντικής Ενότητας Στενής (Στενή-Μυρσίνης- Κέχρος-Ποταμιά) π. Ιωάννης Σκλάβος παρουσίασε σκέψεις πάνω στο κεντρικό θέμα του διημέρου προσευχής.Είπε ο π. Ιωάννης:
«Ο λόγος είναι ένα δώρο. Ο συνάδελφος είναι ένα δώρο».Αυτό είναι το θέμα που επιλέχθηκε από τον Πάπα Φραγκίσκο ώστε να μπούμε στο ταξίδι της φετινής Σαρακοστής προς το Πάσχα.
Ο Πάπας Φραγκίσκος θέλησε να μας υπενθυμίσει πως αυτή η λειτουργική περίοδος που ζούμε είναι περίοδος χάριτος κατά την οποία πρέπει να επιδιώκουμε έντονα τη μεταστροφή μας, λέει χαρακτηριστικά: «Ο Χριστιανός καλείται να επιστρέψει στο Θεό “με όλη του την καρδιά»”, να μην αρκεστεί σε μια μέτρια ζωή, αλλά να αυξάνει τη φιλία του με τον Κύριο».
Η Σαρακοστή είναι μια προνομιακή χρονική περίοδος για να ενισχύσουμε το πνεύμα, όχι μόνο μέσα από την νηστεία, την προσευχή και την ελεημοσύνη, αλλά και αποδεχόμενοι ελεύθερα τη φιλία του Ιησού μέσα από την ακοή και μέσα από την διαρκεί μελέτη του Λόγου του Θεού.
Συναντώντας τον Χριστό και δεχόμενοι τον Λόγο του Θεού ως δώρο θα μπορούμε όλοι μας να ξεκινήσουμε μια πορεία, μια διαδρομή μεταστροφής και ανοίγματος προς τον συνάδελφο ως δώρο.
Η ευαγγελική περικοπή που μας δόθηκε από τον πάπα Φραγκίσκο είναι αυτή του φτωχού Λάζαρου, του οποίου το όνομα σημαίνει κυριολεκτικά «ο Θεός βοηθά» και του πλούσιου του οποίου το όνομα δεν μας είναι γνωστό (βλ. Λκ. 16,19-31).
Ο φτωχός, κάθε μέρα, βρίσκετε στην πόρτα του πλούσιου, ο οποίος είναι πάντοτε ντυμένος με πλούσια ρούχα. Ο Λάζαρος εμφανίζεται υποσιτισμένος και άρρωστος ντυμένος με το δικό του φόρεμα απελπισίας, γεμάτος από ελπίδα πως θα τραφεί έστω με τα αποφάγια, τα ψίχουλα που θα πέσουν από το τραπέζι του πλούσιου.
Το σώμα του Λάζαρου είναι ένας ναός προσβεβλημένος από τις πληγές που έχουν γλείψει τα σκυλιά. Ο Λάζαρος εγκαταλελειμμένος, ζει στην υποβάθμιση, χωρίς να λάβει καμιά βοήθεια και άνεση.
Στο τέλος των ημερών του, ο φτωχός στον παράδεισο βρίσκετε στην αγκαλιά του Αβραάμ. Ο πλούσιος όμως μαραζώνει στην τιμωρία της κόλασης και οι πλούσιες δεξιώσεις που παρέθετε τώρα πια παραμένουν μια μικρή και πικρή ανάμνηση.
Ο πλούσιος στη ζωή επικεντρώθηκε στον εαυτό του, χάθηκε μέσα στην απληστία του χρήματος, ματαιοδοξία και υπερηφάνεια τον κάνουν να μην είναι σε θέση να ψάξει μέσα του για μια αυθεντική ζωή, προσγειωμένη, κάνοντας τον να ξεχνά πως είναι απλά ένας θνητός.
Η τελετή της Τετάρτης της Στάχτης μας κάλεσε να ξαναζήσουμε μια εμπειρία παρόμοια με εκείνη του πλούσιου της παραβολής, μας υπενθυμίζει ο Πάπας. Ο ιερέας κατά τη διάρκεια της τελετής θέτοντας στάχτη στο κεφάλι του κάθε πιστού επαναλαμβάνει τα λόγια: « Θυμήσου ότι είσαι χώμα και στο χώμα θα επιστρέψεις».
Στη μετά θάνατο ζωή βρίσκετε επιτέλους η δικαιοσύνη: τα άσχημα πράγματα της ζωής του Λάζαρου τώρα ζυγίζονται από τα πάθη του πλούσιου που μόνο τώρα, όταν όλα πια έχουν χαθεί, αναγνωρίζει ο πλούσιος το πραγματικό πρόσωπο των φτωχών.
Η παραβολή συνεχίζει και παρουσιάζει, έχει ένα μήνυμα για όλους εμάς του Χριστιανούς του 21ου αιώνα: ο πλούσιος άνθρωπος έχει αδελφούς ακόμα ζωντανούς και ζητά από τον Αβραάμ να στείλει τον Λάζαρο πίσω για να τους προειδοποιήσει, όμως ο Αβραάμ απαντά: «Έχουν το Μωυσή και τους Προφήτες, ας τους ακούσουν» (Λκ. 16,29) γιατί: «Αν δεν ακούνε το Μωυσή και τους προφήτες, δεν θα πεισθούν ούτε και αν ένας αναστηθεί από τους νεκρούς» (Λκ. 16, 31).
Ο πλούσιος δεν μπόρεσε να αναγνωρίσει τον φτωχό ως δώρο επειδή δεν είχε δεχτεί το δώρο του Λόγου του Θεού, την μοναδική και ζωογόνο δύναμη η οποία μας οδηγεί σε μεταστροφή.
Ο Πάπας Φραγκίσκος κλείνει το μήνυμα του με την προτροπή για τον καθένα μας, λέει: «Ενθαρρύνω όλους τους πιστούς να εκφράσουν αυτήν την πνευματική ανανέωση συμμετέχοντας στις τελετές και τις δραστηριότητες για την Τεσσαρακοστή που διοργανώνονται από πολλούς Εκκλησιαστικούς Οργανισμούς στα διάφορα μέρη του κόσμου, και με τον τρόπο αυτό να ενισχύσουν την κουλτούρα της συνάντησης στην μία και μοναδική ανθρώπινη οικογένειά.
Ας προσευχηθούμε ο ένας για τον άλλο έτσι ώστε, συμμέτοχοι στη νίκη του Χριστού, να ανοίξουμε τις πόρτες μας στους αδύναμους και στους φτωχούς. Μετά από αυτό θα είμαστε σε θέση να βιώσουμε και να μαρτυρήσουμε την πλήρη χαρά του Πάσχα».
Η πρώτη ημέρα του διημέρου ολοκληρώθηκε με την ευλογία του Παναχράντου Μυστηρίου.
Και η δεύτερη ημέρα του διημέρου ξεκίνησε το απόγευμα στις 6 με την τέλεση της Θείας Λειτουργίας, την οποία τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπός μας π. Νικόλαο και συλλειτούργησαν μαζί του ο εφημέριος Μυκόνου και Σάμου π. Ριχάρδος Ταράσκεβιτς και ο εφημέριος της του Αγίου Νικολάου της Χώρας Τήνου, π. Μάρκος Φώσκολος.
Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου ο Επίσκοπος μίλησε στην Εκκλησία και είπε:
Η Κάριτας Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου στο πρόγραμμα που εξέδωσε, έθεσε ένα θέμα γύρω από το οποίο μας προσκαλεί να στρέψουμε τις δύο αυτές ημέρες, την προσοχή μας και την προσευχή μας. Αυτό το θέμα είναι: «Ο Λόγος είναι δώρο. Ο συνάνθρωπος είναι δώρο».
Σ’ αυτό το διήμερο προσευχής, προσπαθούμε να εξετάσουμε το πώς δεχτήκαμε μέχρι σήμερα αυτό το διπλό δώρο και πώς ανταποκριθήκαμε μέχρι σήμερα, προκειμένου να πάρουμε νέες συγκεκριμένες αποφάσεις για το σήμερα και το αύριο.
Το πρώτο δώρο δεν είναι ένα αντικείμενο αλλά ένα πρόσωπο, είναι ο ενσαρκωμένος Λόγος του Θεού, ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός.
Το δεύτερο δώρο δεν είναι ένα πρόσωπο αλλά πολλά πρόσωπα, κάθε άνθρωπος που είναι για μας και συνάνθρωπος.
Ο κάθε άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού αφού πλάστηκε από τον ίδιο «κατ’ εικόνα του» και ταυτόχρονα είναι και το πρόσωπο του Χριστού, αφού ο ίδιος ο Ιησούς ταύτισε τον εαυτόν Του με κάθε άνθρωπο και ιδιαίτερα με τους πιο μικρούς, ταπεινούς, απλούς, πονεμένους, αρρώστους, φυλακισμένους. «Ότι κάνατε σε ένα από τους πιο μικρούς αυτούς αδελφούς μου σε μένα τον ίδιο το κάνετε. (Ματθ. 25, 40).
Δεν θα προσπαθήσω να αποδείξω ότι ο Ιησούς ταυτίζεται με τους μικρούς και φτωχούς χρησιμοποιώντας και άλλα βιβλικά και θεολογικά επιχειρήματα, αλλά απλώς θα σας διηγηθώ μία σύντομη διδακτική ιστορία, από την οποία η κάθε μια και ο καθένας μας θα βγάλει το συμπέρασμά του:
Μια μέρα, πέρασε από ένα μοναστήρι ένας γεροντάκος και είπε στους μοναχούς: «Αύριο μεσημέρι, ο Χριστός καλεί σε συνάντηση όλους τους μοναχούς στο απέναντι βουνό».
Την επόμενη μέρα, όλοι οι μοναχοί ξεκίνησαν βιαστικά για να φτάσουν στο βουνό. Οι πιο νέοι βρίσκονταν μπροστά, καθώς βάδιζαν πιο γρήγορα. Εκεί που βάδιζαν, πέρασαν δίπλα από έναν γέρο ζητιάνο, καθισμένο στην άκρη του δρόμου. Τους ρώτησε: «Πού πηγαίνετε έτσι βιαστικοί;» Και εκείνοι του απάντησαν: «Πάμε στο βουνό να συναντήσουμε το Χριστό, διότι ειδοποιηθήκαμε ότι θέλει να έχει ένα ραντεβού μαζί μας. Τότε εκείνος τους λέει: «Πάρτε με και μένα μαζί σας ». Ο ζητιάνος ήτανε άρρωστος και δεν μπορούσε να περπατήσει. Οι μοναχοί δεν ήθελαν όμως να χάσουν το σημαντικό ραντεβού τους και ο καθένας με τη σειρά του απαντούσε: «Δεν μπορώ να σε πάρω μαζί μου, θα χάσω τη συνάντησή μου με το Χριστό».
Τελευταίος πέρασε και ο Αδ. Λέων, ο πιο ηλικιωμένος και φιλάσθενος μοναχός. Ο γέρος ζητιάνος ρώτησε και αυτόν, αν πηγαίνει στο βουνό για το ραντεβού με το Χριστό. Εκείνος του απάντησε: «Ναι, εκεί πηγαίνω» αλλά έχω κάπως καθυστερήσει και φοβάμαι μη χάσω αυτό το ραντεβού. Ο γέρος ζητιάνος τότε, παρακάλεσε κι αυτόν λέγοντάς του: «Πάρε με σε παρακαλώ και μένα μαζί σου».
Γεμάτος συμπόνια ο Αδ. Λέων, βλέποντας τα χάλια στα οποία βρισκόταν ο γέρος ζητιάνος και αδυνατώντας να περπατήσει λόγω των κάποιων προβλημάτων που αντιμετώπιζε, τον πήρε στους ώμους του και αντί να πάει στο βουνό για να συναντήσει το Χριστό, επέστρεψε στο μοναστήρι του για να τον περιποιηθεί. Ο Αδ. Λέων υπέφερε πολύ μέχρι να φθάσει στο μοναστήρι, διότι ο δρόμος ήτανε μακρύς και δύσβατος και το βάρος του ζητιάνου γινότανε όλο και πιο δυσβάσταχτο στους ώμους του.
Όταν έφτασε στο μοναστήρι, ο Αδ. Λέων ετοίμασε μια λεκάνη με ζεστό νερό και γονάτισε να πλύνει τα πόδια του φιλοξενούμενού του. Μόλις σήκωσε τα μάτια να τον κοιτάξει, είδε έκπληκτος ότι ο ζητιάνος ήταν ο ίδιος ο Χριστός.
Μετά από λίγο, οι μοναχοί επέστρεψαν απογοητευμένοι. Δεν είχαν δει τίποτε μέσα στην ερημιά, ούτε στο βουνό, εκείνο το μεσημέρι.
Ο Αδ. Λέων ήταν ο μόνος που είχε συναντήσει το Χριστό.
Ο Χριστός δεν έρχεται να μας συναντήσει πάνω σε κάποιο βουνό, αλλά στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου και ιδιαίτερα εκείνων που έχουν ανάγκη από την κάθε λογής βοήθειά μας.
Για να συναντούμε το Χριστό στο πρόσωπο των αναγκεμένων αδελφών μας, έχουμε ανάγκη από τη βοήθεια του Θεού. Αυτήν τη βοήθεια μπορούμε να την αποκτήσουμε με την προσευχή. Όμως η Εκκλησία έχει μια κατ’ εξοχήν προσευχή που είναι η τέλεση του Μυστηρίου της Ευχαριστίας στο οποίο συναντούμε το Χριστό με το Λόγο του και με την εδώ παρουσία του κάτω από τα είδη του άρτου και του οίνου. Είναι μια δυνατή συνάντηση που μας βοηθά να συναντήσουμε το Χριστό μέσα στο Ναό και έξω από το Ναό στο πρόσωπο κάθε συνανθρώπου μας.
Ευχαριστώ τους εθελοντές της Κάριτας Τήνου που μας έδωσαν την ευκαιρία αυτού του διημέρου προσευχής για να δυναμώσουμε τη θέλησή μας να ανταποκρινόμαστε στο ραντεβού με το Χριστό, που έρχεται να μας συναντήσει όχι πάνω σε κάποιο βουνό αλλά στο πρόσωπο κάθε συνανθρώπου μας.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας έμεινε και πάλι εκτεθειμένο το Πανάχραντο Μυστήριο πάνω στην Αγία τράπεζα μέχρι αργά το βράδυ και αυτής της δεύτερης ημέρας προσευχής.
Μετά την προσωπική προσκύνηση τελέστηκε η Ακολουθία του δρόμου του Σταυρού στην οποία προΐστατο ο εφημέριος της Ποιμαντικής Ενότητας Αγάπης (Αγάπη-Κουμάρο-Βωλάξ) π. Νικόλαο Ψάλτη.
Και πάλι ακολούθησε ατομική προσκύνηση και ακολούθησε η τέλεση του Εσπερινού, στην οποία προΐστατο ο εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Χώρας Τήνου π. Μάρκος Φώσκολος και συμπροσευχήθηκαν μαζί του ο Αρχιεπίσκοπος και ο π. Νικόλαος Ψάλτης.
Στο τέλος δόθηκε η ευλογία με το Πανάχραντο Μυστήριο με την οποία και ολοκληρώθηκε το διήμερο προσευχής της Κάριτας Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου, που διοργανώθηκε με τη φροντίδα των εθελοντών της Κάριτας της τοπικής μας Εκκλησίας και με τη συνεργασία των εφημερίων.
Ο Αρχιεπίσκοπος ευχαρίστησε και πάλι την Κάριτας για τις θαυμάσιες ημέρες προσευχής που πρόσφερε στην Εκκλησία της Τήνου η Κάριτας Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου.
Και του χρόνου με το καλό!
0 Comments :
Δημοσίευση σχολίου