ΣΤΟ
ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
ΠΟΙΟΙ
ΕΙΝΑΙ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ?
1η Οκτωβρίου ,σήμερα ,εορτή της 3ης
Ηλικίας, μιας ευαίσθητης ομάδας της κοινωνίας μας που χρήζει της προσοχής ,του
ενδιαφέροντος ,της αγάπης και της φροντίδας μας .
Έχετε
αναρωτηθεί ποιοι είναι ηλικιωμένοι ? Είναι αυτοί που έχουν ηλικία 70-80-90 και
άνω , ή αυτοί που αισθάνονται έτσι ?
Έχω
συναντήσει ανθρώπους της ηλικίας αυτής ,που είναι όλο ζωή, δραστηριοποιούνται
σε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα και πολλοί προσφέρουν βοήθεια ακόμα και σε
νεότερους . Αρκετές φορές έχουν απασχολήσει
τα Μ.Μ.Ε σαν μια εξαίρεση του κανόνα και αποκομίζουν τον θαυμασμό όλων .
Μήπως όμως
αυτοί οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να είναι
η εξαίρεση αλλά ο κανόνας για μια φυσιολογική ζωή ? Από την άλλη υπάρχουν παιδιά γερασμένα ,που ζούν χωρίς νόημα ,χωρίς
ενδιαφέροντα, μέσα στην απραξία. Η μόνη εξήγηση που μπορώ
να δώσω είναι το πώς ο καθένας μας ,μικρός ή μεγάλος, βλέπει τη ζωή .Γιατί
μοίρα δεν υπάρχει. Ο
άνθρωπος βάσει του χαρακτήρα του και της προσωπικότητας του ‘’φτιάχνει ‘’ τη ζωή του .Η ζωή μας δεν είναι εύκολη
,μακάρι να ήταν ! Το θέμα είναι σε κάθε δυσκολία πως βλέπουμε ‘’το ποτήρι’’
μισό γεμάτο ή μισό άδειο?
Με
αισιοδοξία ή με απαισιοδοξία? αυτό είναι το μυστικό !
Η
μοντέρνα ασθένεια είναι η κατάθλιψη και δεν είναι μόνο για τους ηλικιωμένους
αλλά και για τους νεότερους .Αυτό μας δείχνει ότι οι περισσότεροι μπροστά στις
δυσκολίες καταθέτουν τα όπλα ,πριν πολεμήσουν .Το πέρασμα του χρόνου, χωρίς
οίκτο τους οδηγεί σ αυτή την ασθένεια και τέλος στην άνοια. Εμείς είμαστε
υπεύθυνοι για το πώς θα ζήσουμε και το πώς θα γεράσουμε.
Όταν
είμαστε νέοι ανεβαίνουμε τη σκάλα της ζωής με μαύρα μαλλιά ,με αισιοδοξία γιατί
το μέλλον είναι άγνωστο .Ο χρόνος τρέχει και πριν το καταλάβουμε ,αρχίζουμε σιγά- σιγά να κατεβαίνουμε με
άσπρα μαλλιά και γυρίζουμε πίσω και αναρωτιόμαστε τι κάναμε? Πως ζήσαμε?
Αυξήσαμε τα τάλαντα που μας έδωσε ο Θεός ή τα κρύψαμε στη γή ?
Αγωνιζόμαστε να
δημιουργήσουμε περιουσία για μας και τα παιδιά μας και ξεχνάμε να ζήσουμε .Οι
έννοιες ,το άγχος δεν μας αφήνουν να χαρούμε τη ζωή μας .Πολλά παραδείγματα
έχουμε καθημερινά που μας δείχνουν ότι η ευτυχία δεν βρίσκεται στο παλάτι που φαίνεται στην κορυφή του λόφου
αλλά στο φτωχόσπιτο μέσα στο λαγκάδι , που αγωνίζεται να ξεπεράσει τις
δυσκολίες και στο τέλος το καταφέρνει .
Ο
καιρός περνά και φθάνουμε με τη θέληση του Θεού στην 3η ηλικία ,και
βλέπουμε όλη τη ζωή μας σαν μια μέρα
,που ανατέλλει ένα γλυκό ξημέρωμα ,τότε που είμαστε νήπια και έχουμε την
φροντίδα και την αγάπη των γονιών μας ,ύστερα ανάλογα με το χαρακτήρα μας ,τις
συγκυρίες , έρχεται μια λαμπερή μέρα ή
μια σιωπηρή συννεφιά ή και καταιγίδα
(όλα είναι στο πρόγραμμα )και μετά το ηλιοβασίλεμα με τα υπέροχα χρώματα .Πως
μπορεί το ηλιοβασίλεμα να είναι καταθλιπτικό ?
Φαντάζομαι
το ηλιοβασίλεμα μου καθισμένη στο Σταυρό στα Κιόνια και να κάνω απολογισμό για
το πώς έζησα ,και να βλέπω την πανδαισία των χρωμάτων από λευκό, κίτρινο,
πορτοκαλί, κόκκινο, ρόζ μέχρι το γλυκό μωβ να χάνονται πίσω από τη Σύρο μαζί μου
.
Σε
όποια ηλικία και αν είμαστε θα πρέπει να
βλέπουμε κάθε μέρα σαν την τελευταία της ζωής μας ,να τη χαιρόμαστε και να τη
ζούμε .Τα προβλήματα πάντα θα υπάρχουν και σε όλες τις ηλικίες .Θα τα λύνουμε
εύκολα με αισιοδοξία, υπομονή, κατανόηση και αγάπη εξυπηρετώντας την αλήθεια
και τη δικαιοσύνη .Φυσικά σαν άνθρωποι θα βρεθούμε και μπροστά στο ψεύδος και
την αδικία ,και αυτά είναι ανθρώπινα αλλά αυτά ας τα αφήσουμε να τα κρίνει
ΕΚΕΙΝΟΣ που είναι πάνω από εμάς και ξέρει τα ΠΑΝΤΑ.
Το
ηλιοβασίλεμα θα έλθει αργά ή γρήγορα για
όλους μας με τα πανέμορφα χρώματά του , που το καθ ένα αντιπροσωπεύει και ένα ρήμα καρδιάς : σ αγαπώ ,σε νοιάζομαι, σε σκέπτομαι
,σε συγχωρώ ,είμαι εδώ για σένα, είσαι μέρος της ζωής μου , σε στηρίζω, σου
κρατώ το χέρι και τόσα άλλα .Ολα αυτά μπορούμε να τα δίνουμε μαζί με μια
τρυφερή αγκαλιά ,ένα φιλί , ένα λόγο μέσα απ την ψυχή ,ένα άγγιγμα σε όσους
είναι κοντά μας αλλά και σε όσους τα
έχουν ανάγκη .Ολα είναι ανέξοδα αλλά πολύτιμα ,αρκεί όμως να είναι ΑΛΗΘΙΝΑ.-
Γαρυφαλλιά Πλυτά
0 Comments :
Δημοσίευση σχολίου