Γιώργος Βακόνδιος : ΧΑΘΗΚΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

ΧΑΘΗΚΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Οι εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου έγιναν υπό ιδιαίτερες συνθήκες και το αποτέλεσμα ανέδειξε μια νέα κυβέρνηση.

Μία κυβέρνηση η οποία ως αξιωματική αντιπολίτευση είχε θέσει ως ελάχιστους στόχους (και βεβαίως είχε υποσχεθεί στον Ελληνικό λαό) την άμεση ακύρωση του μνημονίου το οποίο έληγε στις 28.02.2015, την άμεση αύξηση μισθών και συντάξεων στα επίπεδα του 2009, την επανακρατικοποίηση της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, του λιμανιού του Πειραιά κλπ., τη διάλυση του ΤΑΙΠΕΔ και την ακύρωση των αποκρατικοποιήσεων, την μείωση του φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, την επαναπρόσληψη απολυμένων δημοσίων υπαλλήλων, την τακτοποίηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων μέσω της περίφημης σεισάχθειας, την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του δημόσιου χρέους για την οποία πλειοδοτούσε ο σημερινός κυβερνητικός εταίρος κος Καμμένος και μια σειρά από άλλα φιλολαϊκά μέτρα αρκούντως δελεαστικά στα μάτια και τα αυτιά του εκλογικού σώματος.

Όσοι είχαν την γνώση και τη ψυχραιμία κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου προσπαθούσαν να εξηγήσουν ότι προφανώς όλα αυτά είναι ανέφικτα.

Έτσι φθάσαμε σε μια κυβέρνηση με έντονα μαρξιστικά χαρακτηριστικά (αλλά μόνο στη θεωρία) η οποία υπερψηφίσθηκε από δεξιούς, αριστερούς, κεντρώους, σοσιαλιστές, βολεμένους, θυμωμένους, αγανακτισμένους, νέους, ηλικιωμένους, άνδρες, γυναίκες, λαϊκούς, ιερωμένους, μορφωμένους, άνεργους, ανεπάγγελτους, πλούσιους και φτωχούς.

Εδώ χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία.

Ενώ η κυβέρνηση τις πρώτες εβδομάδες από την ορκωμοσία της απολάμβανε μια τεράστια στήριξη από όσους την ψήφισαν και από πολλούς που δεν τη ψήφισαν, αντί να εκμεταλλευτεί την συγκυρία και να ξεκαθαρίσει μια για πάντα τις στρεβλώσεις του πολιτικού συστήματος και να προσφέρει στην Ελλάδα μια τεράστια υπηρεσία, προτίμησε τους επικοινωνιακούς ακροβατισμούς με το βλέμμα στραμμένο στο εσωτερικό της κοινωνίας και του κόμματος, ελπίζοντας ότι ως συνήθως ο Ελληνικός λαός θα έχει κοντή μνήμη.

Γι’ αυτό αντί την ύστατη ώρα να εξηγήσει πως έχουν τα πράγματα, να αναγνωρίσει ότι το προεκλογικό πρόγραμμά της στόχευε μόνον στην κατάκτηση της εξουσίας και ουσιαστικά δεν υπήρχε κανένα ρεαλιστικό πρόγραμμα διακυβέρνησης, να ενημερώσει τους Έλληνες για τις πραγματικές δυνατότητες διαπραγματεύσεων, να ζητήσει συγνώμη για την προεκλογική παραπλάνηση του Ελληνικού λαού (η οποία πιθανότατα και θα γινόταν δεκτή λόγω της μεγάλης επιθυμίας για αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό), προσπάθησε με επικοινωνιακούς τακτικισμούς να βαφτίσει το κρέας ψάρι, και την κωλοτούμπα στρατηγική.

Μετά το σόου με τα πουκάμισα έξω από τα παντελόνια, τα χέρια στις τσέπες, τα μοδάτα κασκόλ αντί γραβάτας, τα σακάκια με τους σηκωμένους γιακάδες, τους διαπληκτισμούς με κορυφαίους θεσμικούς αξιωματούχους, την ερασιτεχνική διαρροή εγγράφων, την άτακτη υποχώρηση και αλλαγή γνώμης και κυρίως την παντελή έλλειψη προετοιμασίας για διαπραγμάτευση θα έπρεπε η κυβέρνηση να επανέλθει στο εσωτερικό και να προσπαθήσει να συσπειρώσει όλες τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις και να εκμεταλλευτεί:

§   Την ύπαρξη πρωτογενών πλεονασμάτων

§   Την ύπαρξη αύξησης του ΑΕΠ το 2014

§   Την ύπαρξη τάσης μείωσης της ανεργίας

§   Τη δυνατότητα να κλείσει η αξιολόγηση του προγράμματος την 28^η Φεβρουαρίου

§   Τη δυνατότητα ύπαρξης της προληπτικής πιστωτικής γραμμής πίστωσης

Σε αυτή τη βάση θα μπορούσε να ζητήσει τη στήριξη των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων (παραμερίζοντας το λαϊκίστικο και μαρξιστικό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ) κάνοντας μια ρεαλιστική νέα αρχή και διαμορφώνοντας μία φιλοευρωπαϊκή πλειοψηφία.

Εάν έκανε κάτι τέτοιο η κυβέρνηση θα μιλούσαμε για μια άλλη χώρα, με απρόσκοπτη χρηματοδότηση, εκτός μνημονίου, με σίγουρες προοπτικές ανάπτυξης και με μια άλλη σύγχρονη πολιτική κουλτούρας και αναβαθμισμένο πολιτικό σύστημα.

Αντί αυτού πέτυχε.

• Μια τετράμηνη παράταση του μνημονίου χωρίς χρηματοδότηση.
• Να οδεύουμε μετά την παράταση σε ένα νέο μνημόνιο.
• Να προστεθούν σε ελάχιστο χρόνο 50.000 νέοι άνεργοι.
• Να στραγγαλισθεί η ρευστότητα στην ιδιωτική οικονομία.
• Να μειωθεί δραματικά η ιδιωτική κατανάλωση.
• Να κινδυνεύουμε να έχουμε περιορισμούς στη διακίνηση κεφαλαίων.
• Την υποχώρηση της αύξησης του ΑΕΠ στο εύθραυστο 0,7%.
• Την απομάκρυνση επενδυτών και κεφαλαίων.
• Τον υπερτετραπλασιασμό του δημοσιονομικού κενού.
• Την υποβάθμιση της Ελληνικής οικονομίας και των τραπεζών από ξένους οίκους.
• Να υπάρχει κίνδυνος είτε πιστωτικού γεγονότος, είτε να μην μπορέσει το δημόσιο να καταβάλλει μισθούς και συντάξεις τους επόμενους μήνες.
• Να χαθεί κάθε εμπιστοσύνη από τους θεσμικούς φορείς παγκοσμίως, για την Ελλάδα.

Βεβαίως πέτυχε να αποκαλούμε στο εσωτερικό την πληρωμή του ΕΝΦΙΑ πατριωτικό καθήκον, το μνημόνιο παράταση δανειακής σύμβασης, την τρόϊκα θεσμούς και το mail Χαρδούβελη επιστολή Βαρουφάκη. Μόνον που το mail Χαρδούβελη ήταν προτεινόμενη βάση για διαπραγμάτευση της ολοκλήρωσης του προγράμματος με απρόσκοπτη χρηματοδότηση, ενώ η επιστολή Βαρουφάκη δέσμευση της χώρας έναντι των εταίρων και δανειστών χωρίς καμία χρηματοδότηση.

Και για να έλθουμε και στα δικά μας δηλαδή στα ειδικά ενδιαφέροντα των νησιών μας.

Είναι παραπάνω από σαφές ότι στον τουρισμό τα πράγματα δεν πάνε καλά και εάν ακόμη πιάσουμε τον στόχο των αφίξεων αυτό θα γίνει με δυσμενέστερους όρους δηλαδή χαμηλότερες τιμές λόγω της πίεσης του χρόνου.

Πολύ περισσότερο (ευτυχώς) ξεχάσθηκαν οι διακηρύξεις για δημόσιο πυλώνα ακτοπλοΐας, για ενιαίο οργανισμό ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας υπό κρατικό έλεγχο, ενώ μπήκε στο τραπέζι και η συζήτηση για την αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά.

Για το τελευταίο είναι αλήθεια ότι χθες διαψεύθηκε, αλλά η διάψευση αυτή συνοδεύτηκε από την βεβαιότητα αύξησης άλλων συντελεστών ΦΠΑ (π.χ. τρόφιμα, φάρμακα, κλπ.) που βεβαίως και αφορούν τα νησιά μας.

Άλλη μια φορά βαφτίζεται το κρέας ψάρι.

Κάτι τελευταίο. Η πρόοδος μιας κοινωνίας σχετίζεται απόλυτα με την παιδεία της. Δυστυχώς οι μόνες σχεδόν σίγουρες εξαγγελίες της κυβέρνησης που φαίνεται ότι θα υλοποιηθούν είναι η επαναφορά των αιωνίων φοιτητών στα Πανεπιστήμια και η κατάργηση ουσιαστικά των πρότυπων και πειραματικών σχολείων. Δηλαδή η κατάργηση της λογικής της αριστείας.

Κρίμα λοιπόν γιατί χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία.

Γιώργος Βακόνδιος