Έφυγε από τη ζωή ανήμερα Χριστούγεννα, σε ηλικία 77 ετών, μια από τις εμβληματικές μορφές της ελληνικής δημοσιογραφίας, ο Σεραφείμ Φυντανίδης. Είχε μεταφερθεί με καρδιολογικό πρόβλημα σε νοσοκομείο της Αθήνας. Η κηδεία του έγινε σήμερα Σάββατο στη 1 μ.μ., στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.
Σε ένα παλιό site των Κυκλάδων το KykladesNews, ο Σεραφείμ Φυντανίδης είχε παραχωρήσει συνέντευξη για τον επίγειο παράδεισο του, την Τήνο.
-Πριν από μερικά χρόνια είχατε δηλώσει ότι έχετε αλλάξει συνολικά στη ζωή σας 11 σπίτια και δεν έχετε στεριώσει κάπου. Συγκεκριμένα είπατε: «Βρέθηκα πριν από 15 χρόνια στην Καρδιανή και δεν ξαναέφυγα». Τι σημαίνει για σας η Τήνος και η Καρδιανή;
Είναι ο παράδεισός μου. Πραγματικά βρεθήκαμε τυχαία το ‘92 και από κει ψηλά από την Καρδιανήείδαμε ένα παραθαλάσσιο οικόπεδο που πουλιόταν και το πήραμε. Είχε δύο στάβλους, τα κάναμε σπιτάκια και μετά κάναμε ένα μεγάλο σπίτι.
-Παρότι έχετε γυρίσει όλο τον κόσμο επιμένετε στην Τήνο. Τι σας μαγεύει στο νησί;
Γενικά οι Κυκλάδες με μαγεύουν. Η Τήνος είναι ένα νησί που δεν το ήξερα καλά. Αλλά όταν το γνώρισα, ένιωσα ότι κάτι άλλο είναι εκεί. Είναι το φως, η καθαρότητα της ατμόσφαιρας, ο αέρας, τα πολλά χωριά που έχει – πάνω από 45 – οι παραλίες και είναι όπως λέω συχνά η «Αντιμύκονος»: Στη Μύκονο πάνε για να επιδειχθούν, στην Τήνο πάμε να εξαφανιστούμε, να γυρίσουμε στον εαυτό μας, στους δικούς μας, στη φύση. Αυτό είναι που μου αρέσει πάρα πολύ και οι άνθρωποι βέβαια.
-Πόσο συχνά επισκέπτεστε το νησί;
Όταν έρχεται η Πρωτοχρονιά κοιτάω το ημερολόγιο να δω πότε είναι οι αργίες. Συνήθως πηγαίνω στις γιορτές, την Καθαρή Δευτέρα, το Πάσχα, του Αγίου Πνεύματος, το καλοκαίρι, 28 η Οκτωβρίου, 25η Μαρτίου. Το καλοκαίρι τουλάχιστον ένα μήνα τον περνάω εκεί.
-Ανησυχείτε για την οικοδομική γιγάντωση του νησιού; Φοβάστε μήπως αυτός ο ευλογημένος τόπος αλλοιωθεί;
Το θέμα είναι να υπάρχουν κανόνες οικοδομικής συμπεριφοράς, να μην παραβιάζουν το τοπίο, να μην κάνουν σαχλαμάρες, κακόγουστα πράγματα. Εμείς το σπίτι μας το κάναμε όλο πέτρα και χάνεται μέσα στο τοπίο, δεν προβάλλεται ιδιαίτερα. Η οικοδομική δραστηριότητα, βέβαια, είναι αναπόφευκτη, τίποτα δεν μπορεί να τη σταματήσει. Τουλάχιστον, ό,τι χτίζεται, να χτίζεται χρηστά. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι αυτοί που σέβονται ιδιαίτερα και το περιβάλλον και το τοπίο είναι οι ξένοι που χτίζουν εκεί.
-Πείτε μας δυο λόγια για τον Κορνήλιο Καστοριάδη. Για τον τρόπο με τον οποίο ο φιλόσοφος αυτός μάζευε γύρω του τα παιδιά και συζητούσε μαζί τους.
Τον Καστοριάδη τον γνώρισα συμπτωματικά το ’94. Εμείς είχαμε το σπίτι κάτω, τα καλύβια, τα πρώτα, αλλά είχαμε θάλασσα κοντά. Ο Καστοριάδης έμενε στον Τριπόταμο, όπου είχε σπίτι και κατέβαινε και κολυμπούσε σε μας. Έτσι γνωριστήκαμε, κάναμε πολύ ωραία παρέα και ήταν πολύ καταδεκτικός, ζωντανός άνθρωπος. Και το φαγητό του άρεσε και το πιοτό και το κάπνισμα και το κολύμπι, χανόταν στο πέλαγος. Ωραίος συζητητής και καθόλου με έπαρση, πολύ ωραίος τύπος και δυστυχώς έφυγε πολύ γρήγορα.
-Τι θυμάστε από την περίφημη ομιλία του το καλοκαίρι του ‘94 σε μια εκδήλωση του τοπικού Πολιτιστικού Συλλόγου «Κάβος»;
Είχε μιλήσει για την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και ο κόσμος περίμενε να ακούσει άλλα πράγματα, περίμενε να τη δοξάζει. Ενώ, ο Καστοριάδης και στα βιβλία του ήταν καταγγελτικός για την Βυζαντινή Θεοκρατία, όπως την έλεγε που ήταν αναίρεση της αρχαίας αθηναϊκής δημοκρατίας. Σκοταδισμός, ίντριγκες μέσα στο παλάτι και τέτοια. Βέβαια, τότε εξεπλάγησαν πολλοί που τα άκουσαν αυτά. Άλλα περίμεναν να ακούσουν. Είχα κάνει μια παρατήρηση τότε εγώ: «Είχα διαβάσει στο βιβλίο του Γερμανού Hans – Georg Beck, «Η βυζαντινή χιλιετία», και παρά τα όσα λέτε και είναι σωστά, επί 1000 χρόνια έβαλε πλάτη στους βαρβάρους και μπόρεσε η Ευρώπη να ανασάνει και να δημιουργήσει την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό». Εκεί δεν αντέδρασε ιδιαίτερα. Και μάλιστα τότε δημοσίευσα τη διάλεξη στην «Κ.Ε.» και επί τρεις μήνες παίρναμε επιστολές, οι περισσότερες βέβαια επιθετικές εναντίον του, αλλά εκείνος γέλαγε.
-Στην παρουσίαση ενός λευκώματος του Αριστείδη Κοντογεώργη για την Τήνο προσυπογράψατε τα λόγια του, λέγοντας «κοιτάζοντας προσεκτικά τις φωτογραφίες, μπορείς να διακρίνεις τα σημάδια του χρόνου να ικετεύουν το σεβασμό μας». Επιμένετε πολύ στην προστασία του τοπίου των νησιών. Όχι μόνο των νησιών. Εκείνο που με εξοργίζει είναι ότι είμαστε τόσο εθνικοπατριώτες. Να κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία, με τα Σκόπια κ.λπ. και τη χώρα τη δική μας δεν την προστατεύουμε, την καταστρέφουμε. Αυθαιρεσίες παντού, κακογουστιές παντού, σκουπίδια παντού. Ε τότε τι πατριώτες είμαστε;
-Είχατε δηλώσει παλιότερα ότι θα θέλατε να γίνεται έπαρχος του νησιού. Το σκέφτεστε ακόμα;
Το είχα πει χιουμοριστικά. Επειδή μερικές φορές μου έκαναν νύξη να πολιτευτώ είχα πει ότι δεν με ενδιαφέρει αυτή η δουλειά, δεν την ξέρω κιόλας. Μ’ αρέσει να είμαι απέναντι από τους πολιτικούς και όχι μέσα στους πολιτικούς. Είχα πει τότε σε μια συνέντευξη στην τηλεόραση αστειευόμενος ότι το μόνο που θα ήθελα ήταν να με διόριζαν με διακομματική απόφαση ισόβιο, επίτιμο, άμισθο έπαρχο Τήνου. Εκείνο που με συγκίνησε είναι ότι πριν δύο χρόνια με ανακήρυξαν επίτιμο δημότη του Δήμου Εξωμβούργου.
-Σας λείπει η «Ελευθεροτυπία» σήμερα;
Και μου λείπει και δεν μου λείπει. Όταν έχεις κάνει 31 χρόνια διευθυντής και κλείσεις τον κύκλο σου λες καλύτερα να φεύγω παρά να κάθομαι να φθείρομαι. Γιατί όσο ζούσε ο κ. Τεγόπουλος δεν είχα πρόβλημα. Όταν πέθανε και λίγο πριν πεθάνει, άρρωστος, έβλεπα τα πράγματα να αλλάζουν. -Θα θέλατε ο γιος σας να γίνει δημοσιογράφος;
Όχι. Δεν μου αρέσουν οι γιοι να κάνουν το επάγγελμα του μπαμπά γενικώς. Θα προτιμούσα να γίνει πολιτικός μηχανικός, αρχιτέκτονας, ό,τι θέλει τελοσπάντων, αλλά όχι δημοσιογράφος.
-Τι θα συμβουλεύατε τα νέα παιδιά που επιθυμούν να ακολουθήσουν αυτό το επάγγελμα;
Να διαβάζουν λογοτεχνία, ιστορία, ποίηση. Να ακούν καλή μουσική, να μάθουν μια ξένη γλώσσα και να έχουν κουράγιο. Αν δεν έχουν μόρφωση ό,τι και να κάνουν δεν θα βγει καλό το αποτέλεσμα. Η δημοσιογραφία, είχε πει κάποιος, είναι σαν το ποδήλατο: Πριν μάθεις ποδήλατο λες: «Πως θα μπορέσω να ισορροπήσω σε δύο ρόδες;». Μόλις το μαθαίνεις λες: «Α! τόσο εύκολο ήτανε!»
*δεν γνωρίζουμε την ημερομηνία που δόθηκε η συνέντευξη
0 Comments :
Δημοσίευση σχολίου